رکحاء

لغت نامه دهخدا

رکحاء. [ رَ ] ( ع ص ، اِ ) زمین درشت بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس