رکاما

[ویکی الکتاب] معنی رُکَاماً: متراکم و انباشته بر روی هم
ریشه کلمه:
رکم (۳ بار)

«رُکَام» (بر وزن غلام) به معنای اشیایی است که روی هم متراکم شده اند.
(به فتح ر) روی هم جمع کردن و بعضی از شی‏ء را بالای بعضی نهادن (مجمع - اقرب) و آن در قرآن در متراکم شدن ابر و غیره به کار رفته است . سحاب مرکوم یعنی ابرهای متراکم . رکام به معنی مرکوم و متراکم است یعنی: خدا ابری را میراند سپس میان آن پیوستگی می‏دهد سپس آن را متراکم می‏کند. * . ما قبل آیه درباره انفاق کفار برای باز داشتن از راه خداست علی هذا ظاهراً مراد از طیّب مالی است که در راه خدا خرج شده و از خبیث مالی که برای باز داشتن از راه خدا مصرف شده باشد در این صورت آن همه مالها در جهنّم روی هم انباشته شده و به شکل توده‏ای از عذاب در می‏آید و به جان صاحبان مال می‏افتد چنانکه درباره اندوختن طلا و نقره آمده . علی هذا جمله «اُلئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ» در ذیل آیه به «اَلَّذینَ کَفَرُوا یُنْفِقُونَ اَمْمالَهُمْ لِیَصُدّوا عَنْ سَبیلِ اللّهِ» راجع است.