رژه چینگای

رژه چینگای ( به انگلیسی: Chingay parade ) یک حرکت دسته جمعی خیابانی است که به طور معمول در بزرگداشت زادروز خدایان چینی یا برخی مواقع در تجمع مراسم الهه رحمت به عنوان بخشی از فستیوال سال نو چینی در مالزی و سنگاپور برگزار می شود. پیدایش خود کلمه چینگای، از جوامع چینی جنوب شرقی آسیا می باشد، که ترکیب آوانگاشتی معادل دو لغت، یکی لغت "真藝" ( zhēnyì ) در نوع چینگای پنانگ به معنی «هنر حقیقی» و دیگری، لغت "妝藝" ( zhuāngyì ) در نوع چینگای سنگاپور به معنی «نمایش خردنگار زینت آرایی شده» است. PAYM ( انجمن مردمی نهضت جوانان ) مشارکت فعالی در چینگای سنگاپور داشته است. امروزه، رژه توسط همه جوامع دو کشور مالزی و سنگاپور جشن گرفته می شود.
حرکت دسته جمعی چینگای در بزرگداشت زادروز خدایان چینی یا حرکت دسته جمعی الهه رحمت برگزار می گردید. اینکار برای حفظ تداوم عبادت و بهره مندی از برکات معبود بود. در زمان قدیمی ترین حرکت دسته جمعی در بیش از ۱۰۰ سال قبل، قدیمی ترین روزنامه های انگلیسی اکو در مالزی، برای این رویداد ویژه، نام راهپیمایی چینگای را جهت گزارش در روزنامه انتخاب کردند. [ ۱]
چینگای از چین نشأت گرفته است، و چینی های پنانگ برای اولین بار در هنگام راهپیمایی الهی، چینگای را اجرا کردند. [ ۲] این یک هنر خیابانی است که اجرا کننده یک پرچم بسیار بزرگ را، که بین ۲۵ تا ۳۲ فوت ( ۷٫۶ تا ۹٫۸ متر ) ارتفاع و حدود ۶۰ پوند ( ۲۷ کیلوگرم ) وزن دارد، با تعادل حمل می کند.
امروزه در مالزی و سنگاپور، چینگای نه تنها توسط چینی ها اجرا می شود، بلکه به صورت موفقیت آمیزی مالایی ها و هندی ها را به سمت خود جذب نموده است. این مراسم به یک اجرای چند نژادی بی نظیری تبدیل شده است. محبوبیت چینگای در پنانگ، آن را به یکی از نمادهای فرهنگی شکوهمند و هم چنین جاذبه گردشگری با اهمیتی تبدیل کرده است. [ ۲]
رژه چینگای در سال ۲۰۱۲، میراث فرهنگی ملی اعلام گردیده است. [ ۳]
ردپای اولیه رژه چینگای پنانگ به رقابت وسایل تزئین شده در حال حرکت که در سال ۱۹۰۵ برگزار می شد، بر می گردد.
اولین رژه چینگای در سنگاپور، در ۴ فوریه سال ۱۹۷۳، در نتیجه ممنوعیت بکارگیری ترقه در سال قبل یعنی ۱۹۷۲، به خاطر خطرات آتش سوزی نصفه نیمه برگزار گردید.