رژه انقلاب اکتبر ۱۹۴۱

سالگرد پیروزی انقلاب اکتبر روسیه در سال ۱۹۴۱ مصادف با نبرد مسکو بود. ژوزف استالین، رهبر شوروی از سپهبد پاوِل آرتِمیِف، فرمانده منطقه نظامی مسکو، امکان برگزاری رژه نظامی به این مناسبت را جوبا شد. با توجه به شرایط جنگی این خواسته مورد اعتراض قرار گرفت. تصور می شد امکان بمباران هوایی این رژه توسط آلمانی ها باشد. از طرفی با توجه به محدودیت نفرات و تجهیزات که قالبا در خط مقدم برای متوقف کردن دشمن به کارگرفته شده بود، امکان استفاده از مقدار ناچیزی از آن ها برای رژه بود. با تأکید استالین بر اهمیت سیاسی این مسئله در چنین شرایط حساسی، ژنرال ها از ابراز این نظرات عقب نشینی کردند. به هر صورت تهاجم آلمانی ها از اواخر ماه اکتبر به جهت برخی مشکلات متوقف شده بود. ارتشبد گئورگی ژوکوف، فرمانده جبهه غربی شوروی، معتقد بود آلمانی ها در کوتاه مدت تهاجم زمینی دیگری را آغاز نخواهند کرد. او برگزاری مراسم رژه در صورت تقویت دفاع هوایی مسکو را ممکن دانست. بدین ترتیب استالین تصمیم قطعی برای برگزاری مراسم سالگرد و رژه نظامی را گرفت.
آرتمیف موفق شد با گردآوری دانشجویان دانشکده های نظامی، کهنه سربازان انقلاب، لشکر درِژینسکی ان کاوه ده، دو هنگ توپخانه و دو گردان تانک، مجموعاً ۲۸ هزار نفر بدین منظور تأمین کند. هنگامی که آرتمیف روز ۳۰ اکتبر از استالین پرسید که رژه چه زمانی برگزار خواهد شد پاسخ گرفت هیچ کس، حتی خود او، نمی بایست تا دقیقه آخر از آن مطلع شود. طبق تصمیم استالین رژه می بایست در ایستگاه متروی مایاکوفسکایا در خیابان گورکی برگزار می شد. آماده سازی ها بلافاصله آغاز شد. دیگر هیچ قطاری اجازه توقف در این ایستگاه را نداشت. یک سوی ایستگاه با فرش پوشانده شد و سکویی که از تالار تئاتر بولشوی آورده شده بود، در آن قرار گرفت. صندلی برای حضار از تالار تئاتر میدان مایاکوفسکایا آورده شدند. سه تن از بهترین نوازندگان تالار تئاتر بولشوی که از پیش از مسکو تخلیه شده بودند، بدون این که خود از دلیل آن مطلع باشند، با پوشش جنگنده ها به این شهر بازگشتند. آمبولانس ها در خیابان های اطراف مستقر شدند. بخش اضطراری ویژه ای در بیمارستان نظامی لفورتوو ایجاد و جهت انتقال مجروحین در صورت حمله هوایی، به این بیمارستان مقرر گردید.