رویین چنگ. [ چ َ ] ( ص مرکب ) کسی که پنجه او رویین باشد. ( ناظم الاطباء ). که چنگال و سرپنجه از روی دارد و آن کنایه از قدرت نیروی سرپنجه است : گرچه شاطر بود خروس به جنگ چه زند پیش باز رویین چنگ.سعدی ( گلستان ).
