رویکردهای سیاسی رضاشاه در تاریخ ایران سرآمد است و مورد بررسی بسیاری بوده است. وی از ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰ خورشیدی پادشاه ایران بود. او که بنیان گذار دودمان پهلوی است، پیش تر از ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۲ وزیر جنگ و از ۱۳۰۲ تا ۱۳۰۴ نخست وزیر ایران بود. رضاشاه، نخست تلاش ناکامی در جهت جمهوری خواهی کرد و سرانجام در سال ۱۳۰۴، پس از انحلال سلسله قاجار، به پادشاهی رسید تا با گستره ای از اصلاحات و بنیان گذاری ها، پایه های کشوری منظم و مدرن را بنا گذارد.
... [مشاهده متن کامل]
وی دوران خردسالی را در فقر گذراند. از ۱۶ سالگی به نظام پیوست و مدارج ترقی را پیمود. در ۲۵ دی ۱۲۹۹ از سوی ژنرال انگلیسی ادموند آیرونساید به عنوان فرماندهٔ قوای قزاق منصوب و ۲ ماه بعد، در کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹، نیروهای قزاق به فرماندهی رضاخان، تهران را اشغال کردند. رضاخان ابتدا در مقام وزیر جنگ، بسیاری از ناآرامی ها و راه زنی ها را از بین برد. در ۳ آبان ۱۳۰۲ رضاخان با فرمان احمدشاه قاجار به منصب نخست وزیری گمارده شد. اگر چه رضاخان با کودتا در عرصهٔ سیاست ایران رخ نمود، اما ارتقای وی در قدرت تا جایگاه پادشاهی، مدیون پشتکار و اراده اش در نظم دادن به امور در سمت وزارت جنگ و نخست وزیری بود.
در دورهٔ پادشاهیِ رضاشاه نظمی نوین در ایران پدید آمد. وی نهادهای مدرن را در ایران پایه گذاری یا تقویت کرد که از مهم ترین آن ها تأسیس ارتش نوین، دانشگاه تهران و احداث راه آهن جنوب به شمال می باشد. همزمان وی در جهت استقرار و تضمین قدرت مطلق خود، مشروطیت را در ایران نابود کرد و مطبوعات و احزاب مستقل را سرکوب نمود و مصونیّت پارلمانی نمایندگان را گرفت. به این ترتیب، مجلس شورای ملی به نهادی مطیع و تشریفاتی در برابر ارادهٔ شاه تبدیل شد. در این راه، حزب تجدد در بدو امر از رضاشاه پشتیبانی کرد، اما نخست، جای خود را به حزب ایران نو و سپس حزب ترقی داد؛ ولی همین حزب ترقی نیز به زودی به گمان این که اندیشه های خطرناک جمهوری خواهانه دارد، برچیده شد. همچنین، او با به دست آوردن قدرت بلامنازع، اصلاحاتی اجتماعی را آغاز کرد که هرچند به گفتهٔ برخی قاعده مند نبود، بیان گر این نکته بود که وی خواهان ایرانی بود که از یک سو رها از نفوذ روحانیون مذهبی، دسیسهٔ بیگانگان، شورش عشایر و اختلاف های قومی، و از سوی دیگر، دارای مؤسسات آموزشی به سبک اروپا، زنان متجدد و شاغل در بیرون از خانه، ساختار اقتصادی نوین با کارخانه های دولتی، شبکه های ارتباطی، بانک های سرمایه گذار و فروشگاه های زنجیره ای باشد. او برای رسیدن به هدفش ( بازسازی ایران برپایهٔ تصویر غرب ) دست به مذهب زدایی، برانداختن قبیله گرایی، گسترش ملی گرایی، توسعهٔ آموزشی و سرمایه داری دولتی زد.
... [مشاهده متن کامل]
وی دوران خردسالی را در فقر گذراند. از ۱۶ سالگی به نظام پیوست و مدارج ترقی را پیمود. در ۲۵ دی ۱۲۹۹ از سوی ژنرال انگلیسی ادموند آیرونساید به عنوان فرماندهٔ قوای قزاق منصوب و ۲ ماه بعد، در کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹، نیروهای قزاق به فرماندهی رضاخان، تهران را اشغال کردند. رضاخان ابتدا در مقام وزیر جنگ، بسیاری از ناآرامی ها و راه زنی ها را از بین برد. در ۳ آبان ۱۳۰۲ رضاخان با فرمان احمدشاه قاجار به منصب نخست وزیری گمارده شد. اگر چه رضاخان با کودتا در عرصهٔ سیاست ایران رخ نمود، اما ارتقای وی در قدرت تا جایگاه پادشاهی، مدیون پشتکار و اراده اش در نظم دادن به امور در سمت وزارت جنگ و نخست وزیری بود.
در دورهٔ پادشاهیِ رضاشاه نظمی نوین در ایران پدید آمد. وی نهادهای مدرن را در ایران پایه گذاری یا تقویت کرد که از مهم ترین آن ها تأسیس ارتش نوین، دانشگاه تهران و احداث راه آهن جنوب به شمال می باشد. همزمان وی در جهت استقرار و تضمین قدرت مطلق خود، مشروطیت را در ایران نابود کرد و مطبوعات و احزاب مستقل را سرکوب نمود و مصونیّت پارلمانی نمایندگان را گرفت. به این ترتیب، مجلس شورای ملی به نهادی مطیع و تشریفاتی در برابر ارادهٔ شاه تبدیل شد. در این راه، حزب تجدد در بدو امر از رضاشاه پشتیبانی کرد، اما نخست، جای خود را به حزب ایران نو و سپس حزب ترقی داد؛ ولی همین حزب ترقی نیز به زودی به گمان این که اندیشه های خطرناک جمهوری خواهانه دارد، برچیده شد. همچنین، او با به دست آوردن قدرت بلامنازع، اصلاحاتی اجتماعی را آغاز کرد که هرچند به گفتهٔ برخی قاعده مند نبود، بیان گر این نکته بود که وی خواهان ایرانی بود که از یک سو رها از نفوذ روحانیون مذهبی، دسیسهٔ بیگانگان، شورش عشایر و اختلاف های قومی، و از سوی دیگر، دارای مؤسسات آموزشی به سبک اروپا، زنان متجدد و شاغل در بیرون از خانه، ساختار اقتصادی نوین با کارخانه های دولتی، شبکه های ارتباطی، بانک های سرمایه گذار و فروشگاه های زنجیره ای باشد. او برای رسیدن به هدفش ( بازسازی ایران برپایهٔ تصویر غرب ) دست به مذهب زدایی، برانداختن قبیله گرایی، گسترش ملی گرایی، توسعهٔ آموزشی و سرمایه داری دولتی زد.
