رویکرد انارشیسم

رویکرد آنارشیسم. آنارشیسم به طور کلی به عنوان یک فلسفه سیاسی تعریف می شود که دولت را نامطلوب، غیر ضروری و مضر[ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] می داند و نیز مخالف با اقتدار و سازمان سلسله مراتبی در اداره روابط انسانی است. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] هواخواهان آنارشیسم که آنارشیست نامیده می شوند از جوامع بدون دولت مبتنی بر انجمن های داوطلبانه[ ۱۴] غیر سلسله مراتبی[ ۳] [ ۱۵] [ ۱۶] حمایت می کنند. آنارشیسم دولت را نامطلوب، غیر ضروری و مضر می داند[ ۱۷] اما مخالفت با دولت تعریف اصلی یا انحصاری آن نیست. [ ۱۸] آنارشیسم می تواند مشتمل بر تخالف اقتدار یا سلسله مراتب در هدایت تمام روابط انسانی باشد. [ ۱۹] [ ۲۰] [ ۲۱] [ ۲۲]
آنارشیسم اغلب یک ایدئولوژی چپ افراطی[ ۲۳] در نظر گرفته می شود و بسیاری از اقتصاد و فلسفه حقوقی آن منعکس کننده تفاسیر ضد اقتدارگرایی کمونیسم، جمع گرایی، سندیکالیسم، متقابل گرایی، یا اقتصاد مشارکتی است. [ ۲۴] از آنجایی که آنارشیسم بدنه ثابتی از دکترین را از یک جهان بینی خاص ارائه نمی کند، [ ۲۵] انواع و سنت های آنارشیستی زیادی وجود دارد که همه آن ها متقابلاً منحصر به فرد نیستند. [ ۲۶] مکاتب فکری آنارشیستی می توانند اساساً متفاوت باشند و از هر چیزی از فردگرایی افراطی گرفته تا جمع گرایی کامل حمایت کنند. [ ۲۷] انواع آنارشیسم اغلب به دسته های آنارشیسم اجتماعی و فردگرا یا طبقه بندی های دوگانه مشابه تقسیم می شوند. [ ۲۸] طبقه بندی های دیگر ممکن است متقابل گرایی را به عنوان دسته سوم اضافه کنند، در حالی که برخی آن را بخشی از آنارشیسم فردگرایانه[ ۲۹] [ ۳۰] [ ۳۱] و برخی دیگر آن را بخشی از آنارشیسم اجتماعی می دانند. [ ۳۲] [ ۳۳]
تفاوت های فلسفی زیادی میان آنارشیست ها در رابطه با مسائل ایدئولوژی، ارزش ها و استراتژی وجود دارد. ایده ها در مورد این که چگونه جوامع آنارشیستی باید کار کنند، به ویژه با توجه به اقتصاد، به طور قابل توجهی متفاوت است. [ ۳۴] همچنین درباره چگونگی شکل گیری چنین جامعه ای اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی از آنارشیست ها به استراتژی عدم خشونت متعهد هستند در حالی که برخی دیگر از مبارزه مسلحانه دفاع می کنند. [ ۳۵] [ ۳۶] [ ۳۷] [ ۳۸] [ ۳۹]