رویخی

لغت نامه دهخدا

رویخی. [ ی َ ] ( اِ مرکب ) فرنی. خوراکی که از شیر و آرد و برنج پزند ( رقیق ) و روی یخ گذارند تا خنک شود و شیره شهد روی آن ریزند و در تابستان به عنوان تنقل بخورند. ( فرهنگ لغات عامیانه ). نوعی دسر که از نشاسته و شکر ساخته شود. ( فرهنگ فارسی معین ). فیرنی که در سینی های کوچک روی یخ گذارند به تابستان. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) نوعی دسر که از نشاسته و شکر ساخته شود ژله .
خوراکی که از شیر و آرد و برنج پزند

فرهنگ معین

(یَ ) (اِمر. )لرزانک ، نوعی دسر ساخته شده از نشاسته و شکر.

دانشنامه آزاد فارسی

رویَخی
از انواع خوردنی های شیرین ایرانی (← آشپزی_ایرانی،_مکتب)، فراهم آمده از برنج، نشاسته، شیر، شیرۀ انگور، و هِل و گُلاب. جوشاندۀ آرد، شیر، و نشاسته را بر روی یخ می گذارند تا ببندد و سرد شود، آن گاه هِل و گُلاب و شیره یا مایۀ مربّا را مارپیچ مارپیچ بر روی آن می ریزند و می آرایند. رویخی از انواع پس غذاهای ایرانی به شمار می رود.

پیشنهاد کاربران

بپرس