رویایی یدالله

رؤیایی، یدالله (دامغان ۱۳۱۰ ش)
رؤیایی، یدالله
شاعرِ فُرمالیست، روزنامه نگار و منتقد ادبی ایرانی، و بنیادگذار شعرِ حجم در ایران. فعالیت های ادبی خود را در زادگاهش آغاز کرد و سپس به تهران رفت. وی از همان آغاز، با مطالبی که پیرامون فرم مطرح کرده بود، در میان شاعران معاصر به عنوان شاعری نوگرا و فرمالیست مطرح شد. سپس وارد عرصۀ روزنامه نگاری شد و ازجمله مسئولیت بخشِ شعر نشریۀ کتاب هفته (از مهم ترین مجله های ادبی دهۀ ۱۳۴۰ش) را به عهده گرفت و با حمایت از نوپردازانِ تندرو، مطرح ترین مقالات ادبی را دربارۀ فرم نوشت. مجموعه مقالات و نقدهای ادبی وی در دو کتاب از سکوی سرخ و هلاک عقل به وقت اندیشیدن منتشر شده است. رؤیایی بعدها متأثر از مکتب غیر متعهدِ موج نو، مکتب ضد تعهد شعر حجم را بنیان نهاد و مبانی موردنظرش را با عنوان «حجم گرایی» به سمت زبان و زیبایی شناسیِ ویژۀ خود پیش برد. حضور اندیشه و مفاهیم عرفانی در قالب ترکیب های زبانی پُرایهام، بازی ها و جابه جایی های واژگانی، فرم گرایی، عشق، اروتیسم و بدن، و مرگ ازجمله درون مایه های اصلی شعر اوست. رؤیایی سال هاست که در پاریس اقامت دارد. از دفترهای شعر اوست: بر جاده های تهی (۱۳۴۰)؛ دریایی ها (۱۳۴۴)؛ دلتنگی ها (۱۳۴۶)؛ از دوستت دارم (۱۳۴۷)؛ لبریخته ها؛ هفتاد سنگ قبر، شعرهای سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ (۱۳۷۹)؛ منِ گذشتۀ امضا.