رویال کورت، تئاتر (Royal Court Theatre)
تئاتری در میدان اسلوندر لندن. از ۱۹۵۶ کانون کمپانی بریتیش استیجبوده و آثار جدیدی در آن اجرا شده است. نخستین توفیقش را با اجرای نمایش تریلونی چاه هااز آرتور پینِرودر ۱۸۹۸ به دست آورد. دوران رونق آن، دورۀ مدیریت مشترک جان وِدرِن(۱۸۶۷ ـ ۱۹۳۰) و هارلی گرنویل ـ بارکر(۱۹۰۴ ـ ۱۹۰۷) با تولید آثاری از شکسپیر، جورج برنارد شاو، جان گالزورتیو دیگران، و دورۀ مدیریت جورج دواین( ۱۹۵۶ ـ ۱۹۶۴) بود. مکان سابق آن نمازخانۀ بلااستفاده ای در ضلع جنوبی میدان بود که در ۱۸۷۰ تبدیل به تئاتر شد و پس از تهیۀ چند نمایش موفق در ۱۸۸۷ تخریب شد. ساختمان فعلی در شرق میدان در سال های ۱۹۳۲ ـ ۱۹۴۰ سینما بود، پس از آسیبی که در بمباران لندن دید در ۱۹۴۰ ـ ۱۹۵۲، و یک بار دیگر در ۱۹۶۰ ـ ۱۹۶۵ بسته شد. پس از بازسازی آن ، که طرحش را معمار انگلیسی استیو تامپکینزداد و هزینۀ ۱۴.۵میلیون پوندی آن را لاتاری ملیفراهم کرد، در فوریۀ ۲۰۰۰ بازگشایی شد. ساختمان کنونی با این که توسعه یافته و نوسازی شده است، عمداً به گونه ای طراحی شده که ناتمام و ناپیراسته و ناامن جلوه کند.
تئاتری در میدان اسلوندر لندن. از ۱۹۵۶ کانون کمپانی بریتیش استیجبوده و آثار جدیدی در آن اجرا شده است. نخستین توفیقش را با اجرای نمایش تریلونی چاه هااز آرتور پینِرودر ۱۸۹۸ به دست آورد. دوران رونق آن، دورۀ مدیریت مشترک جان وِدرِن(۱۸۶۷ ـ ۱۹۳۰) و هارلی گرنویل ـ بارکر(۱۹۰۴ ـ ۱۹۰۷) با تولید آثاری از شکسپیر، جورج برنارد شاو، جان گالزورتیو دیگران، و دورۀ مدیریت جورج دواین( ۱۹۵۶ ـ ۱۹۶۴) بود. مکان سابق آن نمازخانۀ بلااستفاده ای در ضلع جنوبی میدان بود که در ۱۸۷۰ تبدیل به تئاتر شد و پس از تهیۀ چند نمایش موفق در ۱۸۸۷ تخریب شد. ساختمان فعلی در شرق میدان در سال های ۱۹۳۲ ـ ۱۹۴۰ سینما بود، پس از آسیبی که در بمباران لندن دید در ۱۹۴۰ ـ ۱۹۵۲، و یک بار دیگر در ۱۹۶۰ ـ ۱۹۶۵ بسته شد. پس از بازسازی آن ، که طرحش را معمار انگلیسی استیو تامپکینزداد و هزینۀ ۱۴.۵میلیون پوندی آن را لاتاری ملیفراهم کرد، در فوریۀ ۲۰۰۰ بازگشایی شد. ساختمان کنونی با این که توسعه یافته و نوسازی شده است، عمداً به گونه ای طراحی شده که ناتمام و ناپیراسته و ناامن جلوه کند.
wikijoo: رویال_کورت،_تیاتر