روکوروکوبی ( به ژاپنی: ろくろ首, 轆轤首 ) یک نوع از ارواح ژاپنی است. آن ها کاملاً شبیه انسان ها هستند، با یک تفاوت عمده. دو نوع روکوروکوبی وجود دارد: اولی گردنی کشیده دارد و دومی سرش از بدنش جدا شده و آزادانه پرواز می کند ( نوکه کوبی ) . روکوروکوبی ها معمولاً در داستان های ارواح کلاسیک ژاپنی و در آثار یوکای حضور دارند. روکوروکوبی ممکن است صرفاً برای سرگرمی ایجاد شده باشد و منشأ به خصوصی در باورهای عامیانه یا افسانه های کهن نداشته باشد.
کلمه روکوروکوبی احتمالاً از روکورو گرفته شده باشد که در ژاپنی ممکن است برای اشاره به چرخ سفالگری، چاه آب یا قرقره به کار رود.
نوکه کوبی ها روکوروکوبی هایی هستند که سرشان جدا شده و در هوا شناور می شود. این ها نخستین گونهٔ روکوروکوبی بودند و نوع دوم که گردنش کش می آید پس از آن ها به وجود آمده است. نوکه کوبی ها گاهی اعمال شرورانه ای مانند حمله به افراد در تاریکی شب و نوشیدن خون آن ها را انجام می دهند. در ادبیات کلاسیک ژاپنی داستان هایی دربارهٔ افرادی که شبانگاهان با سَرهای معلق در هوا مواجه می شوند، وجود دارد.
در بعضی متن ها جدا شدن سر از بدن به عنوان تمثیلی از جدایی روح از بدن درنظر گرفته می شود. برای مثال در کتاب «سوروری مونوگاتاری»[ ۱] ( ۱۶۶۳ میلادی ) در فصل «افکار وحشیانهٔ یک زن این دور و بر پرسه می زنند»[ ۲] سَر سرگردان، تعبیری از روح زنی است که هنگام خواب از بدنش جدا شده است. در آن فصل، مردی یک نوکه کوبی را می بیند که ابتدا به یک مرغ و سپس به سَر شناور در هوا تبدیل می شود. مرد شمشیرش را برمی دارد و نوکه کوبی را تعقیب می کند. نوکه کوبی به داخل خانه ای می گریزد و از داخل خانه صدای زنی شنیده می شود که می گوید: «من یک خواب ترسناک دیدم. در راه برگشت به خانه یک مرد شمشیر به دست تعقیبم می کرد. تمام مدت داشتم از دست او فرار می کردم تا این که از خواب پریدم». داستان مشابهی در «شوکویو هایکو مونوگاتاری»[ ۳] ( ۱۶۷۷ میلادی ) روایت شده که احتمالاً با الهام از داستان کتاب «سوروری مونوگاتاری» نگاشته شده است. در بخش «دربارهٔ روکوروکوبی در ولایت اچیزن»[ ۴] داستان مردی روایت می شود که تمام مسیر خانه را دنبال یک نوکه کوبی می کند که در واقع روح زنی است که از بدنش جدا شده است. در ادامه توضیح داده می شود که این زن از شدت شرمساری بابت عمل مجرمانه ای که مرتکب شده بوده، همسرش را ترک کرده، موهایش را تراشیده و خودکشی کرده است.


این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکلمه روکوروکوبی احتمالاً از روکورو گرفته شده باشد که در ژاپنی ممکن است برای اشاره به چرخ سفالگری، چاه آب یا قرقره به کار رود.
نوکه کوبی ها روکوروکوبی هایی هستند که سرشان جدا شده و در هوا شناور می شود. این ها نخستین گونهٔ روکوروکوبی بودند و نوع دوم که گردنش کش می آید پس از آن ها به وجود آمده است. نوکه کوبی ها گاهی اعمال شرورانه ای مانند حمله به افراد در تاریکی شب و نوشیدن خون آن ها را انجام می دهند. در ادبیات کلاسیک ژاپنی داستان هایی دربارهٔ افرادی که شبانگاهان با سَرهای معلق در هوا مواجه می شوند، وجود دارد.
در بعضی متن ها جدا شدن سر از بدن به عنوان تمثیلی از جدایی روح از بدن درنظر گرفته می شود. برای مثال در کتاب «سوروری مونوگاتاری»[ ۱] ( ۱۶۶۳ میلادی ) در فصل «افکار وحشیانهٔ یک زن این دور و بر پرسه می زنند»[ ۲] سَر سرگردان، تعبیری از روح زنی است که هنگام خواب از بدنش جدا شده است. در آن فصل، مردی یک نوکه کوبی را می بیند که ابتدا به یک مرغ و سپس به سَر شناور در هوا تبدیل می شود. مرد شمشیرش را برمی دارد و نوکه کوبی را تعقیب می کند. نوکه کوبی به داخل خانه ای می گریزد و از داخل خانه صدای زنی شنیده می شود که می گوید: «من یک خواب ترسناک دیدم. در راه برگشت به خانه یک مرد شمشیر به دست تعقیبم می کرد. تمام مدت داشتم از دست او فرار می کردم تا این که از خواب پریدم». داستان مشابهی در «شوکویو هایکو مونوگاتاری»[ ۳] ( ۱۶۷۷ میلادی ) روایت شده که احتمالاً با الهام از داستان کتاب «سوروری مونوگاتاری» نگاشته شده است. در بخش «دربارهٔ روکوروکوبی در ولایت اچیزن»[ ۴] داستان مردی روایت می شود که تمام مسیر خانه را دنبال یک نوکه کوبی می کند که در واقع روح زنی است که از بدنش جدا شده است. در ادامه توضیح داده می شود که این زن از شدت شرمساری بابت عمل مجرمانه ای که مرتکب شده بوده، همسرش را ترک کرده، موهایش را تراشیده و خودکشی کرده است.



wiki: روکوروکوبی