رونو دو شاتیون ( فرانسوی: Renaud de Châtillon ; ح. ۱۱۲۵ – ۴ ژوئیه ۱۱۸۷ ) که با نام هایی همچون ریجینالد یا اَرْناط نیز شناخته می شود، شاهزاده انطاکیه از سال ۱۱۵۳ تا ۱۱۶۰ یا ۱۱۶۱ میلادی و ارباب ماورای اردن از سال ۱۱۷۵ تا زمان مرگش بود. وی در خاندانی اشرافی به دنیا آمد و پس از دست دادن میراث پدرش، طی جنگ صلیبی دوم در سال ۱۱۴۷ عازم شرق شد. وی در پادشاهی اورشلیم مستقر شد و به خدمت ارتش خاندان سلطنتی به عنوان مزدور درآمد. از نظر بیشتر مورخان، رونو یکی از عوامل اصلی سقوط پادشاهی اورشلیم و تغییر شرایط جنگ صلیبی در شرق بود در حالی که برخی دیگر همچون برنارد همیلتون معتقدند که وی تنها کسی بود که تلاش می کرد تا مانع از اتحاد میان دولت های مسلمان با صلاح الدین شود.
... [مشاهده متن کامل]
رونو در سال ۱۱۵۳با وجود مخالفت اتباع و اشراف انطاکیه با کُنسْتانس، حاکم شاهزاده نشین انطاکیه ازدواج کرد. وی همیشه محتاج به پول بود؛ او آیْمِری لیموژ، پاتریارک لاتین انطاکیه را به دلیل رد درخواستش برای پرداخت اعانه دستگیر و شکنجه کرد. رونو همچنین حملاتی را برای غارت قبرس در سال ۱۱۵۵ ترتیب داد که منجر به ویرانی گستردهٔ بخش هایی از این جزیره شد. ۴ سال بعد، امپراتور بیزانس، مانوئل یکم، همراه با ارتش خود به انطاکیه رسید و رونو را مجبور کرد تا ضمن متوقف کردن اعمالش، با وی بیعت کند. پس از آن رونو حمله ای را برای غارت کناره های رود فرات در مَرعش در سال ۱۱۶۰ یا ۱۱۶۱ ترتیب داد اما در حین حمله توسط امیر حلب، مَجدْالدین، اسیر و زندانی شد.
رونو تا سال ۱۱۷۶ در زندان امیر حلب باقی ماند. پس از پرداخت فدیه ای سنگین و آزاد شدن او، رونو به انطاکیه بازنگشت چرا که همسرش درگذشته بود. وی پس از مدتی با استفانی مایلی، جانشین قدرتمند ارباب نشین ماورای اردن، ازدواج کرد. در این زمان بالدوین چهارم حبرون یا الخلیل را نیز به وی اعطا کرد تا وی مبدل به یکی از بارون های ثروتمند و قدرتمند در پادشاهی اورشلیم شود. او کنترل کاروان های تجاری مابین مصر و سوریه بر عهده گرفت و حتی در سال ۱۱۷۷ به عنوان نایب حکومت بالدوین — به دلیل بیماری او — انتخاب شد. در همان سال، رونو، صلاح الدین ایوبی را در نبرد مونتگیسارد شکست داد. وی تنها شخص از رهبران مسیحی است که سیاست تهاجمی در قبال صلاح الدین ایوبی در پیش گرفت و کاروان های تجاری مسلمانان مصر و سوریه را غارت کرد. همچنین در اوایل ۱۱۸۳ وی با ساخت ۵ کشتی در دماغه خلیج عقبه به سواحل دریای سرخ یورش برد و کاروان زائران مسلمان به مقصد مکه را تهدید کرد. پس از آن صلاح الدین با خود عهد کرد که این اقدام رونو را هرگز نخواهد بخشید.
... [مشاهده متن کامل]
رونو در سال ۱۱۵۳با وجود مخالفت اتباع و اشراف انطاکیه با کُنسْتانس، حاکم شاهزاده نشین انطاکیه ازدواج کرد. وی همیشه محتاج به پول بود؛ او آیْمِری لیموژ، پاتریارک لاتین انطاکیه را به دلیل رد درخواستش برای پرداخت اعانه دستگیر و شکنجه کرد. رونو همچنین حملاتی را برای غارت قبرس در سال ۱۱۵۵ ترتیب داد که منجر به ویرانی گستردهٔ بخش هایی از این جزیره شد. ۴ سال بعد، امپراتور بیزانس، مانوئل یکم، همراه با ارتش خود به انطاکیه رسید و رونو را مجبور کرد تا ضمن متوقف کردن اعمالش، با وی بیعت کند. پس از آن رونو حمله ای را برای غارت کناره های رود فرات در مَرعش در سال ۱۱۶۰ یا ۱۱۶۱ ترتیب داد اما در حین حمله توسط امیر حلب، مَجدْالدین، اسیر و زندانی شد.
رونو تا سال ۱۱۷۶ در زندان امیر حلب باقی ماند. پس از پرداخت فدیه ای سنگین و آزاد شدن او، رونو به انطاکیه بازنگشت چرا که همسرش درگذشته بود. وی پس از مدتی با استفانی مایلی، جانشین قدرتمند ارباب نشین ماورای اردن، ازدواج کرد. در این زمان بالدوین چهارم حبرون یا الخلیل را نیز به وی اعطا کرد تا وی مبدل به یکی از بارون های ثروتمند و قدرتمند در پادشاهی اورشلیم شود. او کنترل کاروان های تجاری مابین مصر و سوریه بر عهده گرفت و حتی در سال ۱۱۷۷ به عنوان نایب حکومت بالدوین — به دلیل بیماری او — انتخاب شد. در همان سال، رونو، صلاح الدین ایوبی را در نبرد مونتگیسارد شکست داد. وی تنها شخص از رهبران مسیحی است که سیاست تهاجمی در قبال صلاح الدین ایوبی در پیش گرفت و کاروان های تجاری مسلمانان مصر و سوریه را غارت کرد. همچنین در اوایل ۱۱۸۳ وی با ساخت ۵ کشتی در دماغه خلیج عقبه به سواحل دریای سرخ یورش برد و کاروان زائران مسلمان به مقصد مکه را تهدید کرد. پس از آن صلاح الدین با خود عهد کرد که این اقدام رونو را هرگز نخواهد بخشید.
