رونق کرمانی

لغت نامه دهخدا

رونق کرمانی. [ رَ ن َ ق ِ ک ِ ] ( اِخ ) یا رونق علیشاه کرمانی. میرزامحمدحسین رونق کرمانی از گویندگان قرن 12 و 13 هجری و از مریدان نورعلیشاه اصفهانی بود و نظام علیشاه کرمانی از پیروان او بود و سه کتاب بنام : مثنوی جنات ، کتاب مرآت المحققین ، مثنوی غرایب از اوست. وی بسال 1225 هَ. ق. درگذشت. بیت زیر او راست :
در دام نفس و در قفس تن اسیر چند
یارب مدد که وارهم از دام و از قفس.
( از ریاض العارفین ص 260 ).
رجوع به فرهنگ سخنوران و مآخذ مندرج در آن و مجمع الفصحاء ج 2 ص 146 شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
شاعر و عارف. مشهور به رونق علیشاه. وی از نوادگان خواجه نصیرالدین طوسی بود و در بم ولادت یافت و در کرمان مسکن گزید. او شاگرد و جانشینی نور علیشاه در شهر کرمان بود و بعد از رونق علیشاه، نظام علیشاه کرمانی شاگرد و جانشین وی شد. در کرمان وفات یافت.
میرزا محمدحسین در سرودن شعر استاد بود؛ چنان که گفته اند که پروین اعتصامی اشعار او را در دیوانش به نام خود چاپ می کرده است که این قول درست نمی نماید، چه هیچ تشابهی بین اشعار هر دو دیده نمی شود. از آثار وی: «دیوان» اشعار؛ «مرآت المحققین»؛ «غرایب» در احوال مشتاق علیشاه و تتمه ی کتاب «جنات الوصال» نور علیشاه است که سه دفتر از کتاب «جنات الوصال» از وی است.

پیشنهاد کاربران

بپرس