رونتگن ویلهلم کنراد

رونْتْگِن، ویلْهِلْم کُنْراد (۱۸۴۵ـ۱۹۲۳)(Röentgen, Wilhelm Konrad)
فیزیک دان آلمانی. به سبب کشف پرتوهای ایکسدر ۱۸۹۵، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۰۱ دست یافت. رونتگن درحالی که عبور الکتریسیته از گازها را بررسی می کرد، به فلوئورتابیپردۀ آغشته به پلاتینوسیانید باریومپی برد. این تابش های فلوئورتابی پس از عبور از موادی که نسبت به نور ناشفاف بودند، بر صفحات عکاسی اثر می گذاشتند. این کشف، انقلابی در حوزۀ تشخیص پزشکی پدید آورد. رونتگن در لِنِپپروسزاده شد و در پلی تکنیک زوریخ، در سوئیس، درس خواند. از ۱۸۷۹ تا ۱۸۸۸، در گیسناستاد بود. سپس، مدیر مؤسسۀ فیزیکدر وورتسبورگشد و سرانجام، از ۱۹۰۰ تا ۱۹۲۰، سمتی مشابه در مونیخ داشت. رونتگن در وورتسبورگ آزمایش هایی انجام داد که به کشف پرتوهای ایکس منجر شدند. پرتوهای ایکس را در ابتدا پرتوهای رونتگنمی نامیدند. یکای پرتوگیری تابشرا به افتخار او رونتگن، با نماد R، نام گذاری کرده اند. رونتگن از هرگونه بهره برداری مالی از کشف هایش خودداری کرد، زیرا بر این باور بود که دست آوردهای پژوهش علمی باید به رایگان در خدمت همه قرار گیرد. او در زمینه های متنوعی مانند کشسانی، رسانش گرمادر بلورها، ظرفیت گرمای ویژۀگازها، و چرخش نور قطبیدۀ خطیتحقیق می کرد. در ۱۸۸۸، با تأیید تولید آثار مغناطیسیدرپی حرکت بارهای الکتروستاتیکیتحول مهمی در الکتریسیته پدید آورد.