رونالد دیوید لینگ

رونالد دیوید لینگ ( ۷ اکتبر ۱۹۲۷ - ۲۳ آگوست ۱۹۸۹ ) روانپزشک اسکاتلندی بود که حجم زیادی از کارهایش را به اختلالات روانی به خصوص روان پریشی اختصاص داده بود. نظرات وی که برگرفته از فلسفهٔ اگزیستانسیالیستی بود با نگرش رایج در روانپزشکی در زمان خودش متفاوت بود. از نظر لینگ احساسات و نظرات بیمار تجربه زیستهٔ معتبر به حساب می آمدند و صرفاً علائم یک بیماری نبودند. لینگ یکی از اعضای جنبش ضد روانپزشکی بود.
لینگ یکی از اعضای مهم جنبش ضد روانپزشکی به حساب می آمد. او ارزش های اصلی روانپزشکی را به چالش کشید، چرا که به نظر او روانپزشکی اختلالات ذهنی را صرفاً یک بیماری زیست شناختی در نظر می گیرد و از ابعاد اجتماعی و فرهنگی آن غافل می ماند. وی در کتاب خویشتن از هم گسیخته می نویسد "روان درمانگر مانند یک مفسر، باید آن قدر انعطاف داشته باشد که بتواند خود را با نگرشی دیگر ( نگاه بیمار ) نسبت به دنیا تطبیق دهد که برای او عجیب و حتی بیگانه جلوه می کند. روان درمانگر در این کار بر امکانات روان پریشی موجود در خویش تکیه می کند، بدون آنکه از عاقل بودن خود چشم پوشی کند. تنها در چنین حالتی است که او به فهم «موقعیت وجودی» بیمار نایل می شود. آنچه اهمیت دارد و نه کافی، این است که توانایی آگاه شدن بر این امر را داشته باشیم که بیمار، چگونه خویشتن و جهان را که شامل خود او نیز هست، تجربه می کند. در واقع هیچ کس اسکیزوفرنی ندارند به آن معنا که می گوییم فلانی زکام دارد، بلکه او یک اسکیزوفرنیک است. باید چنین فردی را بی آنکه تخریب کنیم، مورد شناسایی قرار دهیم. "[ ۱]
از نظر لینگ روان درمانگی را نباید از اعضای جسمانی یا عصبی آغاز کرد بلکه باید در شرایط اجتماعی و خانه های شهری ریشه چنین اختلال هایی را جستجو کرد. این بازبینی نسبت به کانون توجه در اختلال روانی که در نهایت موجب تغییر نگرش نسبت به درمان هم می شد در تضاد بسیار شدیدی با آموزه های روانپزشکی بود. آثار علمی لینگ انقلابی در این زمینه بوجود آورد، از آن پس ارزش قائل شدن برای محتوای رفتار و گفتار روان پریشانه به عنوان انتقال و ابراز ناراحتی، اضطراب و نا امیدی که در زبانی معما گونه و نمادهای شخصی پیچیده و پنهان شده است متداول شد. از نظر لینگ اگر درمانگر بتواند بیمار خود را بهتر بفهمد، می تواند نمادهای روان پریشی بیمار خود را درک کند و از این طریق می تواند علت و ریشه بیماری او را دریابد. از نظر لینگ تجربه بیماری های روانی مانند سفرهای روحانی عرفانی است که در آن شخص چیزهایی می بیند و بدین ترتیب پس از این تجارب شخصی خردمند تر و قوی تر می شود. در کتاب خویشتن از هم گسیخته، لینگ توضیح می دهد که همه در جهان به عنوان موجوداتی حضور داریم، که توسط دیگران با گونه های ذهنی از ما که در ذهنشان وجود دارد تعریف می شویم، همانطور که ما گونه هایی ذهنی از آن ها را در ذهن خود داریم و از آن طریق آن ها را تعریف می کنیم. بنابراین احساسات و عواطف ما عنوان موجودی در جهان که در یک سطح برای دیگران وجود دارد نشات می گیرند. از نظر لینگ بدون این احساس ما دچار "ناامنی هستی شناختی" می شویم، حالتی که افراد روان پریش آن را با گفتن عبارت "من مرده ام" در حالی که زنده هستند ابراز می کنند[ ۲] .