رومیو وید

رومیو وُید ( به انگلیسی: Romeo Void ) یک گروه موج نوی آمریکایی بود که در سال ۱۹۷۹ در سان فرانسیسکو شکل گرفت. ترکیب اصلی گروه شامل بنجامین باسی ( ساکسفون ) ، دبورا آیِل ( آواز ) ، پیتر وودز ( گیتار ) و فرانک زینکَویج ( باس ) بود. آن ها طی دوران فعالیت شان چهار درامر عوض کردند که اولین شان جی دِراه و آخرین شان آرون اسمیت بود. از رومیو وید ۳ آلبوم استودیویی به نام های این یک شرط است[ پانویس ۱] ( ۱۹۸۱ ) ، نیکوکار[ پانویس ۲] ( ۱۹۸۲ ) ، غریزه ها[ پانویس ۳] ( ۱۹۸۴ ) و یک آلبوم برگزیده آثار با عنوان گرم، زیر کت تو[ پانویس ۴] در سال ۱۹۹۲ منتشر شده است. معروف ترین ترانه های آن ها «هرگز نگو هرگز» و «یک دختر در دردسر» بودند که دومی در ابتدای انتشارش فروش اندکی داشت اما بعداً تبدیل به موفق ترین تک آهنگ رومیو وید شد و تا ردهٔ ۳۵اُم بیلبورد هات ۱۰۰ صعود کرد. [ ۱]
رومیو وید از نظر سبک معمولاً جزو گروه های موج نو یا پُست پانک دسته بندی می شود. برخی از منتقدان به وجود عناصری از موسیقی دنس در آثار رومیو وید اشاره کرده اند. استیوارت منسون در وب سایت آل میوزیک به تأثیر گرفتن آن ها از موسیقی جوی دیویژن و د گنگ آو فور اشاره کرده و از آن ها به عنوان یکی از قدرتمندترین گروه های پُست پانک آمریکایی یاد کرده است. [ ۲]
جدایی اعضای گروه در سال ۱۹۸۵ به این شکل نبود که با چمدان های پُر از پول نقد رومیو وُید را ترک کنند، در نتیجه آیِل به عنوان معلم هنر مشغول به کار شد. در سال ۲۰۰۴ وی اچ وان اعضای گروه را در تلویزیون گرد هم آورد، اما این دیدار منجر به همکاری طولانی مدتی نشد. [ ۳]