رومیدپسین، ( به انگلیسی: Romidepsin ) ، دارای نام تجاری ایزتوداکس، ( به انگلیسی: Istodax ) که با کدهای FK228 و FR901228 نام گذاری شده است، یک داروی ضدسرطان و شیمی درمانی است که در کارآزمایی بالینی برای درمان انواعی از لنفوم ( سرطان غدد لنفاوی ) و برخی سرطان های دیگر به کار می رود. رومیدپسین یک محصول طبیعی است که از یک گونه باکتری به نام «کروموباکتریوم ویولاسوم»، ( نام علمی: Chromobacterium violaceum ) تهیه می شود. این دارو از طریق مانع شدن از عملکرد و کارکرد آنزیم هایی که با نام هیستون دیستیلازها، ( به انگلیسی: Histone deacetylases ) ، و تحریک و ایجاد فرایند خزان یاخته ای اثر می کند. این دارو همچنین گاهی دپسی پپتید نامیده می شود که بر پایهٔ دسته ای از مولکول هاست که رومیدپسین به آن تعلق دارد. رومیدپسین و حقوق مالکیتی و تبلیغاتی مربوط به آن به داروسازی گلوسستر تعلق دارد که اکنون بخشی از شرکت سلژن، ( به انگلیسی: Celgene ) را تشکیل می دهد. در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۰۹، مدیریت غذا و داروی ایالات متحدهٔ آمریکا، رومیدپسین را برای درمان نوعی سرطان لنفوم به نام Cutaneous T - cell lymphoma به طور رسمی پذیرفت. در سال ۲۰۱۴ محققان دانشگاه آرهوس در دانمارک، تلاش کردند از این دارو برای بیرون کشیدن ویروس اچ آی وی ( ویروس ایدز ) از مخفیگاه به هنگام پنهان شدن آن در مقابل داروهای ضد ویروس و دستگاه ایمنی، استفاده کنند تا با فعال کردن ویروس پنهان شده، از باقی ماندن ویروس های غیرفعال پنهان در بدن به هنگام درمان ضد ویروسی جلوگیری کنند.
رومیدپسین را گروهی از پژوهشگران از شرکت داروسازی فوجیساوا در شهر تسوکوبا در ژاپن برای اولین در سال ۱۹۹۴ وارد ادبیات علمی کردند. این پژوهشگران رومیدپسین را در کشت سلولی باکتری کروموباکتریوم ویولاسوم از نمونهٔ خاکی از استان یاماگاتا به دست آوردند. یافته ها نشان دادند که این ماده دارای خاصیت ضد باکتریایی کم تا هیچ بود، اما به صورت بالقوه برای سلول های سرطانی انسانی کشت شده سمی بود و اثری بر سلول های عادی و سالم نداشت. مطالعات بعدی روی موش نشان داد که دارو خاصیت ضدتوموری درون تنی نیز دارد. اولین تولید شیمیایی کامل رومیدپسین را پژوهشگران دانشگاه هاروارد انجام دادند که نتایج آن در سال ۱۹۹۶ منتشر شد. مکانیسم عمل آن در سال ۱۹۹۸ هنگامی که پژوهشگران شرکت فوجیساوا و دانشگاه توکیو آن را به عنوان یک داروی مهارکنندهٔ آنزیم های هیستون دیسِتیلاز با آثاری شبیه به ترکیب Trichostatin A شناسایی کردند؛ روشن شد. فاز اول کارآزمایی بالینی آن با حمایت مؤسسه ملی سرطان ایالات متحدهٔ امریکا در سال ۱۹۹۷ شروع شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرومیدپسین را گروهی از پژوهشگران از شرکت داروسازی فوجیساوا در شهر تسوکوبا در ژاپن برای اولین در سال ۱۹۹۴ وارد ادبیات علمی کردند. این پژوهشگران رومیدپسین را در کشت سلولی باکتری کروموباکتریوم ویولاسوم از نمونهٔ خاکی از استان یاماگاتا به دست آوردند. یافته ها نشان دادند که این ماده دارای خاصیت ضد باکتریایی کم تا هیچ بود، اما به صورت بالقوه برای سلول های سرطانی انسانی کشت شده سمی بود و اثری بر سلول های عادی و سالم نداشت. مطالعات بعدی روی موش نشان داد که دارو خاصیت ضدتوموری درون تنی نیز دارد. اولین تولید شیمیایی کامل رومیدپسین را پژوهشگران دانشگاه هاروارد انجام دادند که نتایج آن در سال ۱۹۹۶ منتشر شد. مکانیسم عمل آن در سال ۱۹۹۸ هنگامی که پژوهشگران شرکت فوجیساوا و دانشگاه توکیو آن را به عنوان یک داروی مهارکنندهٔ آنزیم های هیستون دیسِتیلاز با آثاری شبیه به ترکیب Trichostatin A شناسایی کردند؛ روشن شد. فاز اول کارآزمایی بالینی آن با حمایت مؤسسه ملی سرطان ایالات متحدهٔ امریکا در سال ۱۹۹۷ شروع شد.
wiki: رومیدپسین