رومی، هنر (Roman art)
نیم تنه آنتینوس، نمونه ای از هنر رومی
مجسمه سازی و نقاشی روم باستان از قرن ۴ پ م تا سقوط امپراتوری روم در غرب در قرن ۵ م. هنر رومی بیشتر به منظور آموزش عمومی آفریده می شد، ازجمله طاق نصرت ها، ستون های غول آسایی همچون ستون تِرایانوس (۱۰۶ ـ ۱۱۳ م)، و سردیس های سرداران و دولتمردان و امپراتوران. دیوارنگاره های برجامانده (در پومپئی، رم، و اوستیا) و موزائیک های تزیینی رومی، نشان از تأثیرات هنر یونان دارند. هنر رومی همواره الهام بخش غرب باقی ماند.مجسمه سازی. ساختن سردیس های واقع گرایانه، بدعت رومیان بود. ستایش قهرمانان، شکل آیینی پیدا کرد و مجسمه هایی رسمی از سرداران، فرمانروایان، و اندیشمندان، در اماکن عمومی نصب شد. هنر جدیدِ ساخت سردیس از حدود ۷۵ پ م آغاز گردید؛ سردیس ها، تک چهره هایی جدی و حقیقی از مردانی بودند که (به مفهوم ضمنی این سردیس ها) اقوام تابع آنان، منطقاً باید دربرابر مرجعیت و خردمندی آنان سر فرود می آوردند. اما واقع گرایی خشک تک چهره ها، رفته رفته به آرمان گرایییونانی در مجسمه های تبلیغاتی امپراتوران به تناسب شأن شبه الهی آنان، جای سپردند. نقش برجستۀ مجسمه گونۀروایی نیز در پاسخ به لزوم گرامی داشت پیروزی های نظامی در روم شکوفا شد. نقش ها بر روی سکوی قربانگاه ها، طاق نصرت ها، و ستون های عظیمی همچون ستون تِرایانوس کنده می شدند؛ بر روی این ستون نبرد تِرایانوس به صورت نواری از تصاویرِ برجسته کاری شده به طول تقریباً ۲۰۰ متر، دورتا دور آن به نمایش درآمده اند. خدایان رومی و شخصیت های تمثیلینیز در کنار قهرمانان، در این نقوش برجستۀ روایی کنده کاری شده اند؛ از آن جمله است: محراب صلح( ۱۳ ـ ۹ پ م)، محراب عظیمی که اوگوستوس پیشکش صلح کرد.
نقاشی. از نقاشی رومی چندان اثری برجا نمانده است. آنچه باقی مانده، بقای خود را مرهون کوه وزوواست که در ۷۹ م شهرهای پومپئی و هرکولانومدر جنوب ایتالیا را در زیر خاکستر مدفون ساخت و نقاشی های زینت بخش دیوارهای منازل ییلاقیِ بزرگانِ هنردوست کشور را از دستبرد زمان در امان نگاه داشت. نقاشی های دیدفریب، و آثاری با مضمون نقش اشیا، بیشتر متداول بودند. در نوعی تزیین داخلی، موسوم به گروتسککه در دورۀ رنسانسدر رم کشف شد، گیاهان پیچاپیچ، جانوران عجیب و غریب، و صحنه های خیالی ریزنقش درهم آمیخته اند.
موزائیک. هنر موزائیک در سرتاسر امپراتوری روم رواج داشت. این هنر از یونان برآمده بود، و برای به وجودآوردن جلوه ای از نقاشی دیدفریب، نقوش هندسی، صحنه هایی از زندگی روزمره، و صحنه های افسانه ای، در کف، دیوارها، و طاقها به کار می رفت.
نیم تنه آنتینوس، نمونه ای از هنر رومی
مجسمه سازی و نقاشی روم باستان از قرن ۴ پ م تا سقوط امپراتوری روم در غرب در قرن ۵ م. هنر رومی بیشتر به منظور آموزش عمومی آفریده می شد، ازجمله طاق نصرت ها، ستون های غول آسایی همچون ستون تِرایانوس (۱۰۶ ـ ۱۱۳ م)، و سردیس های سرداران و دولتمردان و امپراتوران. دیوارنگاره های برجامانده (در پومپئی، رم، و اوستیا) و موزائیک های تزیینی رومی، نشان از تأثیرات هنر یونان دارند. هنر رومی همواره الهام بخش غرب باقی ماند.مجسمه سازی. ساختن سردیس های واقع گرایانه، بدعت رومیان بود. ستایش قهرمانان، شکل آیینی پیدا کرد و مجسمه هایی رسمی از سرداران، فرمانروایان، و اندیشمندان، در اماکن عمومی نصب شد. هنر جدیدِ ساخت سردیس از حدود ۷۵ پ م آغاز گردید؛ سردیس ها، تک چهره هایی جدی و حقیقی از مردانی بودند که (به مفهوم ضمنی این سردیس ها) اقوام تابع آنان، منطقاً باید دربرابر مرجعیت و خردمندی آنان سر فرود می آوردند. اما واقع گرایی خشک تک چهره ها، رفته رفته به آرمان گرایییونانی در مجسمه های تبلیغاتی امپراتوران به تناسب شأن شبه الهی آنان، جای سپردند. نقش برجستۀ مجسمه گونۀروایی نیز در پاسخ به لزوم گرامی داشت پیروزی های نظامی در روم شکوفا شد. نقش ها بر روی سکوی قربانگاه ها، طاق نصرت ها، و ستون های عظیمی همچون ستون تِرایانوس کنده می شدند؛ بر روی این ستون نبرد تِرایانوس به صورت نواری از تصاویرِ برجسته کاری شده به طول تقریباً ۲۰۰ متر، دورتا دور آن به نمایش درآمده اند. خدایان رومی و شخصیت های تمثیلینیز در کنار قهرمانان، در این نقوش برجستۀ روایی کنده کاری شده اند؛ از آن جمله است: محراب صلح( ۱۳ ـ ۹ پ م)، محراب عظیمی که اوگوستوس پیشکش صلح کرد.
نقاشی. از نقاشی رومی چندان اثری برجا نمانده است. آنچه باقی مانده، بقای خود را مرهون کوه وزوواست که در ۷۹ م شهرهای پومپئی و هرکولانومدر جنوب ایتالیا را در زیر خاکستر مدفون ساخت و نقاشی های زینت بخش دیوارهای منازل ییلاقیِ بزرگانِ هنردوست کشور را از دستبرد زمان در امان نگاه داشت. نقاشی های دیدفریب، و آثاری با مضمون نقش اشیا، بیشتر متداول بودند. در نوعی تزیین داخلی، موسوم به گروتسککه در دورۀ رنسانسدر رم کشف شد، گیاهان پیچاپیچ، جانوران عجیب و غریب، و صحنه های خیالی ریزنقش درهم آمیخته اند.
موزائیک. هنر موزائیک در سرتاسر امپراتوری روم رواج داشت. این هنر از یونان برآمده بود، و برای به وجودآوردن جلوه ای از نقاشی دیدفریب، نقوش هندسی، صحنه هایی از زندگی روزمره، و صحنه های افسانه ای، در کف، دیوارها، و طاقها به کار می رفت.
wikijoo: رومی،_هنر