رومن رولان ( به فرانسوی: Romain Rolland ) ( ۲۶ ژانویه ۱۸۶۶ – ۳۰ دسامبر ۱۹۴۴ ) نویسندهٔ، نمایشنامه نویس مقاله نویس و روشنفکر فرانسوی برنده جایزه نوبل ادبیات بود.
رولان همچنین به دلیل حمایت اولیه و مخالفت بعدی با ژوزف استالین و تاثیرش بر زیگموند فروید شناخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
رومن رولان در سال ۱۸۶۶ در شهر کلامسی، در ایالت بورگونی، در خانوادهٔ بورژوایی مرفهی به دنیا آمد.
در چهارده سالگی به همراه خانواده اش برای تحصیل راهی پاریس شد. در نوجوانی با افکار باروخ اسپینوزا آشنا شد و لئو تولستوی را کشف کرد. در ۱۸۸۹ در رشتهٔ تاریخ ادامه تحصیل داد و در ۱۸۹۵ به رم رفت و در رشتهٔ هنر مدرک دکترا گرفت. رسالهٔ دکتریِ او دربارهٔ تاریخ اپرای اروپا پیش از ژان باتیست لولی و آلساندرو اسکارلتی است.
پس از اخذ دکترا، سه سال در «مدرسهٔ عالی» به تدریس تاریخ هنر اشتغال داشت و از آن پس دوره ای کوتاه در دانشگاه سوربن تاریخ موسیقی تدریس کرد و سپس در ۱۹۱۲ به نوشتن روی آورد و طی هشت سال، تا ۱۹۰۴، رمان ۱۰جلدی ژان کریستف را به رشتهٔ تحریر درآورد.
رومن رولان انسان صلح دوستی بود. او به دعوت ماکسیم گورکی در سال ۱۹۳۵ به شوروی رفت و با استالین ملاقات داشت. علی رغم تمایل به اندیشه های مارکس، علیه استالین و حکومت شوروی مقالات متعددی انتشار داد. در ۱۹۱۴ به سوئیس رفت و ۲۳ سال از عمر خود را در آنجا گذراند. در همان جا با مهاتما گاندی آشنا شد.
او دو بار ازدواج کرد. بار اول در ۱۸۹۲ با کلوتیلد برئال، که نُه سال بیشتر دوام نیاورد، و بار دیگر، پس از ۳۳ سال تنهایی، در ۱۹۳۴ با ماری کوادچف ازدواج کرد، که این ازدواج تا پایان عمر رومن ادامه یافت.
رومن رولان در سال ۱۹۱۰ مفتخر به دریافت نشان لژیون دونور ( بالاترین مدال افتخار فرانسه ) شد و در سال ۱۹۱۳ جایزهٔ بزرگ آکادمی فرانسه را دریافت کرد. در سال ۱۹۱۵ نیز جایزه ادبی نوبل را به دست آورد.
• نشان لژیون دونور ( بالاترین مدال افتخار فرانسه ) ، ۱۹۱۰.
• جایزهٔ بزرگ آکادمی فرانسه، ۱۹۱۳.
• جایزه نوبل ادبیات برای رمان جان شیفته، ۱۹۱۵.
• مدال گوته، ۱۹۳۳. این جایزه را از دولت نازی نپذیرفت.
پیش از دیدارتان، سالیان متمادی به شما به عنوان هنرمند و پیام آور عشق به انسان ها ارج می نهاده ام. خود نیز همیشه جانبدار عشق به هم نوع بوده ام؛ البته نه به دلایل احساسی یا آرمان گرایانه، بلکه به دلایل معقولانه و اقتصادی: در مواجهه با سائق های غریزی و جهان، به گونه ای که اکنون هست، ناگزیر عشق را به عنوان حافظ نوع بشر در مقابل تکنولوژی اجتناب ناپذیر می دانم.
رولان همچنین به دلیل حمایت اولیه و مخالفت بعدی با ژوزف استالین و تاثیرش بر زیگموند فروید شناخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
رومن رولان در سال ۱۸۶۶ در شهر کلامسی، در ایالت بورگونی، در خانوادهٔ بورژوایی مرفهی به دنیا آمد.
در چهارده سالگی به همراه خانواده اش برای تحصیل راهی پاریس شد. در نوجوانی با افکار باروخ اسپینوزا آشنا شد و لئو تولستوی را کشف کرد. در ۱۸۸۹ در رشتهٔ تاریخ ادامه تحصیل داد و در ۱۸۹۵ به رم رفت و در رشتهٔ هنر مدرک دکترا گرفت. رسالهٔ دکتریِ او دربارهٔ تاریخ اپرای اروپا پیش از ژان باتیست لولی و آلساندرو اسکارلتی است.
پس از اخذ دکترا، سه سال در «مدرسهٔ عالی» به تدریس تاریخ هنر اشتغال داشت و از آن پس دوره ای کوتاه در دانشگاه سوربن تاریخ موسیقی تدریس کرد و سپس در ۱۹۱۲ به نوشتن روی آورد و طی هشت سال، تا ۱۹۰۴، رمان ۱۰جلدی ژان کریستف را به رشتهٔ تحریر درآورد.
رومن رولان انسان صلح دوستی بود. او به دعوت ماکسیم گورکی در سال ۱۹۳۵ به شوروی رفت و با استالین ملاقات داشت. علی رغم تمایل به اندیشه های مارکس، علیه استالین و حکومت شوروی مقالات متعددی انتشار داد. در ۱۹۱۴ به سوئیس رفت و ۲۳ سال از عمر خود را در آنجا گذراند. در همان جا با مهاتما گاندی آشنا شد.
او دو بار ازدواج کرد. بار اول در ۱۸۹۲ با کلوتیلد برئال، که نُه سال بیشتر دوام نیاورد، و بار دیگر، پس از ۳۳ سال تنهایی، در ۱۹۳۴ با ماری کوادچف ازدواج کرد، که این ازدواج تا پایان عمر رومن ادامه یافت.
رومن رولان در سال ۱۹۱۰ مفتخر به دریافت نشان لژیون دونور ( بالاترین مدال افتخار فرانسه ) شد و در سال ۱۹۱۳ جایزهٔ بزرگ آکادمی فرانسه را دریافت کرد. در سال ۱۹۱۵ نیز جایزه ادبی نوبل را به دست آورد.
• نشان لژیون دونور ( بالاترین مدال افتخار فرانسه ) ، ۱۹۱۰.
• جایزهٔ بزرگ آکادمی فرانسه، ۱۹۱۳.
• جایزه نوبل ادبیات برای رمان جان شیفته، ۱۹۱۵.
• مدال گوته، ۱۹۳۳. این جایزه را از دولت نازی نپذیرفت.
پیش از دیدارتان، سالیان متمادی به شما به عنوان هنرمند و پیام آور عشق به انسان ها ارج می نهاده ام. خود نیز همیشه جانبدار عشق به هم نوع بوده ام؛ البته نه به دلایل احساسی یا آرمان گرایانه، بلکه به دلایل معقولانه و اقتصادی: در مواجهه با سائق های غریزی و جهان، به گونه ای که اکنون هست، ناگزیر عشق را به عنوان حافظ نوع بشر در مقابل تکنولوژی اجتناب ناپذیر می دانم.
