آرتریت روماتوئید ( به انگلیسی: rheumatoid arthritis ) یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری های خود ایمنی مزمن محسوب می شود. شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده است. زنان، سیگاری ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. ناتوانی در این بیماری شایع و قابل توجه است. به گونه ای که در یک مطالعه همگروهی در آمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می یابد. [ ۱]
میزان شیوع آرتریت روماتوئید، در حدود ۰/۵ تا یک درصد در جمعیت است ( بین ۳/۰ تا ۲/۱ درصد ) و زنان تقریباً سه برابر مردان مبتلا می شوند. میزان شیوع با بالا رفتن سن افزایش می یابد و تفاوت ابتلای زنان و مردان در گروه های سنی بالاتر، کم می شود.
شروع بیماری در دهه های چهارم و پنجم زندگی شایع تر بوده، در ۸۰ درصد از کل بیماران، بین سنین ۳۵ تا ۵۰ سالگی پدیدار می شود. میزان بروز آرتریت روماتوئید در زنان ۶۰ تا ۶۴ ساله، بیش از ۶ برابر زنان ۱۸ تا ۲۹ ساله است. اطلاعات جدید حاکی از روند کاهش یابنده بروز آرتریت روماتوئید است. شیوع آن در آمریکای جنوبی و کشورهای بلوک شرق سابق بیشتر است.
بررسی های خانوادگی، نشانگر نوعی استعداد ژنتیکی هستند. به عنوان مثال، بستگان درجه یک افراد مبتلا ( که بیماری آن ها همراه با وجود آنتی بادی فاکتور روماتوئید یا لاتکس است ) ۴ برابر میزان مورد انتظار، دچار آرتریت روماتوئید شدید می شوند. در حدود ۱۰٪ بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای یک خویشاوند درجه اول مبتلا هستند.
در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت، شایع ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده است. الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی کند. خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری های مفصلی غیر التهابی، کمک کننده باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیزان شیوع آرتریت روماتوئید، در حدود ۰/۵ تا یک درصد در جمعیت است ( بین ۳/۰ تا ۲/۱ درصد ) و زنان تقریباً سه برابر مردان مبتلا می شوند. میزان شیوع با بالا رفتن سن افزایش می یابد و تفاوت ابتلای زنان و مردان در گروه های سنی بالاتر، کم می شود.
شروع بیماری در دهه های چهارم و پنجم زندگی شایع تر بوده، در ۸۰ درصد از کل بیماران، بین سنین ۳۵ تا ۵۰ سالگی پدیدار می شود. میزان بروز آرتریت روماتوئید در زنان ۶۰ تا ۶۴ ساله، بیش از ۶ برابر زنان ۱۸ تا ۲۹ ساله است. اطلاعات جدید حاکی از روند کاهش یابنده بروز آرتریت روماتوئید است. شیوع آن در آمریکای جنوبی و کشورهای بلوک شرق سابق بیشتر است.
بررسی های خانوادگی، نشانگر نوعی استعداد ژنتیکی هستند. به عنوان مثال، بستگان درجه یک افراد مبتلا ( که بیماری آن ها همراه با وجود آنتی بادی فاکتور روماتوئید یا لاتکس است ) ۴ برابر میزان مورد انتظار، دچار آرتریت روماتوئید شدید می شوند. در حدود ۱۰٪ بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای یک خویشاوند درجه اول مبتلا هستند.
در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت، شایع ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده است. الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی کند. خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری های مفصلی غیر التهابی، کمک کننده باشد.
wiki: روماتیسم مفصلی