روفّو، فابریتسیو (۱۷۴۴ـ۱۸۲۷م)(Ruffo, Fabrizio)
کاردینال، نظامی و سیاستمدار ایتالیایی. در ناپل به دنیا آمد. کشیشی وابسته به پادشاهی ناپل بود و رهبری سلطنت طلبان را در جنگ ضد انقلابی علیه فرانسه، به رهبریِ ناپلئون، برعهده داشت. روفو ازجمله اعضای کابینۀ پاپ پیوس ششم بود که تا مقام وزیر خزانه داری واتیکان نیز ارتقای مقام یافت. با آن که از سوی پاپ به منصب کاردینالی رسیده بود، امّا هرگز به موعظه و کار در کلیسا تن نداد و در ۱۷۹۸ همزمان با ورود نیروهای فرانسوی به ناپل به این کشور پادشاهی رفت. او همراه خانوادۀ سلطنتی که از ناپل گریخته بودند به کالابریا رفت و توانست ارتشی را تحت عنوان «ارتش ایمان» برای مقابله با نیروهای اشغالگر فرانسوی، که در ناپل جمهوری تأسیس کرده بودند، بسیج کند و سرانجام توانست ناپل را از فرانسوی ها بازپس گیرد. او پس از چندی به سبب مخالفت با اعدام و تصفیۀ جمهوری خواهان، با فردیناند چهارم، پادشاه ناپل، اختلاف پیدا کرد و منزوی شد، امّا در ۱۸۲۲ باردیگر به دربار راه یافت. او سرانجام در ناپل درگذشت.
کاردینال، نظامی و سیاستمدار ایتالیایی. در ناپل به دنیا آمد. کشیشی وابسته به پادشاهی ناپل بود و رهبری سلطنت طلبان را در جنگ ضد انقلابی علیه فرانسه، به رهبریِ ناپلئون، برعهده داشت. روفو ازجمله اعضای کابینۀ پاپ پیوس ششم بود که تا مقام وزیر خزانه داری واتیکان نیز ارتقای مقام یافت. با آن که از سوی پاپ به منصب کاردینالی رسیده بود، امّا هرگز به موعظه و کار در کلیسا تن نداد و در ۱۷۹۸ همزمان با ورود نیروهای فرانسوی به ناپل به این کشور پادشاهی رفت. او همراه خانوادۀ سلطنتی که از ناپل گریخته بودند به کالابریا رفت و توانست ارتشی را تحت عنوان «ارتش ایمان» برای مقابله با نیروهای اشغالگر فرانسوی، که در ناپل جمهوری تأسیس کرده بودند، بسیج کند و سرانجام توانست ناپل را از فرانسوی ها بازپس گیرد. او پس از چندی به سبب مخالفت با اعدام و تصفیۀ جمهوری خواهان، با فردیناند چهارم، پادشاه ناپل، اختلاف پیدا کرد و منزوی شد، امّا در ۱۸۲۲ باردیگر به دربار راه یافت. او سرانجام در ناپل درگذشت.
wikijoo: روفو،_فابریتسیو_(۱۷۴۴ـ۱۸۷۲)