لغت نامه دهخدا
روفرشی. [ ف َ ] ( ص نسبی مرکب ، اِ مرکب ) آنچه روی فرش اندازند تازه و تمیز ماندن فرش را. ( یادداشت مؤلف ). پارچه ای از پشم و کتان یا پنبه که بر روی فرش اطاق گسترند تا فرش گرانبها از نور آفتاب و پاخوردگی حفظ شود یا عیب فرش پوشیده ماند، و آن به مقتضای فصل تغییرپذیر است. ( فرهنگ فارسی معین ). || کفش راحتی که در خانه پا کنند. فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - پارچهای از پشم و کتان یا پنبهای که بر روی فرش اطاق گسترند تا فرش گرانبها از نور آفتاب و پاخوردگی حفظ شود یا عیب فرش پوشیده ماند و آن به مقتضای فصل تغییر پذیر است . ۲ - کفش راحتی که در خانه پا کنند . فرهنگ معین
(فَ ) (ص نسب . ) ۱ - پارچه ای که روی فرش می گسترند تا از تابش آفتاب در امان باشد. ۲ - دم پایی یا کفش راحتی که در خانه به پا کنند. فرهنگ عمید
پارچه ای از جنس کتان یا پنبه که روی فرش می اندازند. 