روغنگری

لغت نامه دهخدا

روغنگری. [ رَ / رُو غ َگ َ ] ( حامص مرکب ) عمل و شغل روغنگر. روغن سازی و عصاری و عمل روغن گرفتن و روغن ساختن. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس