روغن سوزی. [ رَ / رُو غ َ ] ( حامص مرکب ) عمل سوختن روغن. ( فرهنگ فارسی معین ). || هر گاه در موتور اتومبیل پیستون یا رینگ به علتی خراب و از کار بیفتد قسمتی از روغن موتور که میل لنگ و یاطاقانها در آن کار می کنند از طریق روزنهایی که بر اثر خرابی مذکور بوجود آمده وارد سیلندر شده در آنجا همراه با بخار بنزین می سوزد. این عیب اتومبیل از تغییر رنگ دود موتور به خوبی معلوم می شود و دیگر اینکه میله شاخص روغن موتور کم شدن آنرا نشان می دهد. ( فرهنگ فارسی معین ). - به روغن سوزی افتادن ؛ وقتی که موتور اتومبیل روغن کم کند می گویند به روغن سوزی افتاده. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
۱ - عمل سوختن روغن . ۲ - هرگاه در موتور اتومبیل پیستون یا رینگ به علتی خراب و از کار بیفند قسمتی از روغن موتور که میل لنگ و یاطاقانها در آن کار میکنند از طریق روزنه هایی که بر اثر خرابی مذکور به وجود آمده وارد سیلندر شده در آنجا همراه با بخار آب بخار بنزین می سوزد این عیب اتومبیل از تغییر رنگ دود موتور به خوبی معلوم میشود و دیگر این که میله شاخص روغن موتور کم شدن آنرا نشان میدهد . یا به روغن سوزی افتادن وقتی که موتور اتومبیل روغن کم کند می گویند به روغن سوزی افتاده .
فرهنگ معین
(رُ غَ ) (حامص . ) ۱ - نوعی اشکال فنی در موتور که باعث سوختن روغن همراه با سوخت موتور می شود. ۲ - (عا. ) کنایه از: بی رمق شدن .
فرهنگ عمید
سوختن روغن، سوختن قسمتی از روغن در موتور اتومبیل در اثر معیوب شدن رینگ یا پیستون.
