[ویکی شیعه] روضه دیر راهب از روضه های مربوط به واقعه کربلا و اسیران اهل بیت(ع). در این روضه از مسلمان شدن راهب مسیحی سخن می رود که در راه کوفه و شام در دیری گوشه نشینی اختیار کرده بود. وی وقتی مشاهده می کند از سر امام حسین(ع) نوری به آسمان ساطح شده ، ضمن گرفتن سر و شستشوی آن با مشک و گلاب، شهادتین جاری کرده و مسلمان می شود.
دیر راهب نام محلّی در سرزمین شام است، که اسیران اهل بیت از آن گذشتند. در این سفر، که اسرا به همراه نیروهای یزید بن معاویه به شام برده میشدند، سرهای شهدا نیز همراه قافله بود. در یکی از منزلگاه های راه، به محلّی رسیدند به نام «قنّسیرین» که راهبی در دیری به عبادت مشغول بود.این دیر، هم اکنون در منطقه راه سوریه به لبنان موجود است و بر یک بلندی مشرف به جاده قرار دارد. در ماجرای اسیران اهل بیت از کوفه تا شام، حاملان سر امام حسین(ع) هنگامی که به دیر راهب رسیدند سر را داخل دیر قرار دادند، راهب در آن شب دید نوری به سوی آسمان ساطح است، وقتی به سوی آنان رفته و از هویت آنان و صاحب سر آگاه شد پس از شماتت آنان، مقداری پول داده و از آنان خواست تا یک شب سر را در اختیار وی بگذارند. راهب در آن شب سر را بر روی سینه گذاشته و صبح گریه می کرد و به برکت آن سر صبح مسلمان شد، ماموران پس از مراجعت از آنجا به سراغ سکه ها رفته اما دیدند همه سکه ها به خاک ریزه تبدیل شده است.
در روضه راهب به ماجرای مسلمان شدن راهب مسیحی با دیدن کرامت از سرامام حسین(ع) اشاره می شود. راهب که در بین راه کوفه و شام در دیری واقع در کوهی گوشه نشینی اختیار کرده بود نیمه شب صدایی را می شنود که ذکر می گوید. او سر از دیر بیرون آورده متوجه نوری می شود که از صندوق کنار دیر به آسمان ساطح است. راهب فردا صبح با گریه و زاری به نزد حاملان صندوق می رفته و از محتوای داخل صندوق می پرسد. با پاسخ ماموران حامل صندوق، متوجه راس امام حسین(ع) شده و با دادن مقداری پول از آنان می خواهد تا برای ساعتی آن صندوق را به وی تحویل دهند. وی سر امام حسین(ع) را با مشک و گلاب شستشو می دهد و ضمن ناله و گریه شروع به صحبت کردن با سر بریده می کرده و شهادتین بر زبان جاری می نماید.
دیر راهب نام محلّی در سرزمین شام است، که اسیران اهل بیت از آن گذشتند. در این سفر، که اسرا به همراه نیروهای یزید بن معاویه به شام برده میشدند، سرهای شهدا نیز همراه قافله بود. در یکی از منزلگاه های راه، به محلّی رسیدند به نام «قنّسیرین» که راهبی در دیری به عبادت مشغول بود.این دیر، هم اکنون در منطقه راه سوریه به لبنان موجود است و بر یک بلندی مشرف به جاده قرار دارد. در ماجرای اسیران اهل بیت از کوفه تا شام، حاملان سر امام حسین(ع) هنگامی که به دیر راهب رسیدند سر را داخل دیر قرار دادند، راهب در آن شب دید نوری به سوی آسمان ساطح است، وقتی به سوی آنان رفته و از هویت آنان و صاحب سر آگاه شد پس از شماتت آنان، مقداری پول داده و از آنان خواست تا یک شب سر را در اختیار وی بگذارند. راهب در آن شب سر را بر روی سینه گذاشته و صبح گریه می کرد و به برکت آن سر صبح مسلمان شد، ماموران پس از مراجعت از آنجا به سراغ سکه ها رفته اما دیدند همه سکه ها به خاک ریزه تبدیل شده است.
در روضه راهب به ماجرای مسلمان شدن راهب مسیحی با دیدن کرامت از سرامام حسین(ع) اشاره می شود. راهب که در بین راه کوفه و شام در دیری واقع در کوهی گوشه نشینی اختیار کرده بود نیمه شب صدایی را می شنود که ذکر می گوید. او سر از دیر بیرون آورده متوجه نوری می شود که از صندوق کنار دیر به آسمان ساطح است. راهب فردا صبح با گریه و زاری به نزد حاملان صندوق می رفته و از محتوای داخل صندوق می پرسد. با پاسخ ماموران حامل صندوق، متوجه راس امام حسین(ع) شده و با دادن مقداری پول از آنان می خواهد تا برای ساعتی آن صندوق را به وی تحویل دهند. وی سر امام حسین(ع) را با مشک و گلاب شستشو می دهد و ضمن ناله و گریه شروع به صحبت کردن با سر بریده می کرده و شهادتین بر زبان جاری می نماید.
wikishia: روضه_دیر_راهب