روشن فکری. [ رَ / رُو ش َ ف ِ ] ( حامص مرکب ) عمل و حالت روشن فکر. ( فرهنگ فارسی معین ). صفت روشن فکر. تجددخواهی. نوگرایی. و رجوع به روشن فکر شود.
