روشنایی بخش. [ رَ / رُو ش َ ب َ ] ( نف مرکب ) روشنایی بخشنده. روشنایی دهنده. نوربخش. نوربخشنده. نوردهنده. آنکه یا آنچه روشنایی ببخشد. آنکه یا آنچه بتواند نور دهد : بنام روشنایی بخش بینش که روشن چشم از او گشت آفرینش.
نظامی.
ای چو خورشید روشنایی بخش پادشا بلکه پادشاهی بخش.
نظامی.
گرچه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو.
حافظ.
فرهنگ فارسی
روشنایی بخشنده . روشنایی دهنده
پیشنهاد کاربران
ضیاگستر. [ گ ُ ت َ ] ( نف مرکب ) ضیاپاش . روشنائی بخش . ( آنندراج ) : گاه چون اشکال اقلیدس سر اندر سر شود گاه چون خورشید رخشنده ضیاگستر شود. فرخی . ظل ّ طوبی است بر آنکس که ضیاگستر شد آفتاب ِ شرف و حشمت و سلطان شرف . سوزنی .