روشن نفس. [ رَ / رُو ش َ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ) که دم و نفس صافی و پاک دارد. که نفس گرم و گیرا و مؤثر دارد : در ایام سلطان روشن نفس نبیند دگر فتنه بیدار کس.سعدی ( بوستان ).چو بشنید دانای روشن نفس بتندی برآشفت کای تکله بس.سعدی ( بوستان ).