روشن، عبدالکریم (تهران ح ۱۲۸۲ـ همان جا ۱۳۷۱ش)
حکیم و عارف معاصر ایرانی. ادبیّات را نزد شیخ علی رشتی و حاج شیخ محمدعلی لواسانی آموخت، و در حکمت به حوزۀ آقا میرزا مهدی آشتیانی حاضر شد. او را ارشد دانش آموختگان محضر آشتیانی دانسته اند. شفا را از آقا میرزا طاهر تنکابنی و فصوص را از شیخ ابراهیم امامزاده زیدی آموخت. در همین دوره و پس از آن، به محضر علّامه شاه آبادی و شیخ محمدتقی آملی و میرزا احمد آشتیانی نیز راه یافت. روشن نزدیک به ۵۰ سال به حسابرسی در بعضی از تجارت خانه ها اشتغال داشت، و جز چند سال آخر عمر، که به تدریس حکمت در دانشگاه پرداخت، بقیّۀ سال های عمر در خانۀ خود، یا بعضی از یارانش، به تدریس مباحث معرفتی می پرداخت. سلسلۀ عرفانی ایشان، سرانجام از طریق امامزاده زیدی به آخوند ملاحسینقلی همدانی می پیوندد. اگرچه از ایشان هیچ اثر مکتوبی به دست نیست، اما مجموعۀ بزرگی از جلسات تدریس ایشان بر روی نوار ضبط شده و هم اکنون در اختیار نزدیکانشان قرار دارد.
حکیم و عارف معاصر ایرانی. ادبیّات را نزد شیخ علی رشتی و حاج شیخ محمدعلی لواسانی آموخت، و در حکمت به حوزۀ آقا میرزا مهدی آشتیانی حاضر شد. او را ارشد دانش آموختگان محضر آشتیانی دانسته اند. شفا را از آقا میرزا طاهر تنکابنی و فصوص را از شیخ ابراهیم امامزاده زیدی آموخت. در همین دوره و پس از آن، به محضر علّامه شاه آبادی و شیخ محمدتقی آملی و میرزا احمد آشتیانی نیز راه یافت. روشن نزدیک به ۵۰ سال به حسابرسی در بعضی از تجارت خانه ها اشتغال داشت، و جز چند سال آخر عمر، که به تدریس حکمت در دانشگاه پرداخت، بقیّۀ سال های عمر در خانۀ خود، یا بعضی از یارانش، به تدریس مباحث معرفتی می پرداخت. سلسلۀ عرفانی ایشان، سرانجام از طریق امامزاده زیدی به آخوند ملاحسینقلی همدانی می پیوندد. اگرچه از ایشان هیچ اثر مکتوبی به دست نیست، اما مجموعۀ بزرگی از جلسات تدریس ایشان بر روی نوار ضبط شده و هم اکنون در اختیار نزدیکانشان قرار دارد.