روشن ضمیر، مهدی (تبریز ۱۲۹۸ ـ تهران ۱۳۷۸ ش)
ادیب و زبان شناس ایرانی. پس از طی دوره های دبستان و دبیرستان در زادگاه خود، مقالاتی در مجله ها و روزنامه ها به چاپ رساند. سپس به تهران رفت و تحصیلات خود را در دانشگاه تهران ادامه داد و از دانشکدۀ ادبیات در رشتۀ زبان های خارجی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و به تدریس در دبیرستان های تبریز پرداخت. بعدها به اروپا رفت و ابتدا در دانشگاه لندن و سرانجام در دانشگاه پاریس ادامۀ تحصیل داد و دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. پس از بازگشت به تبریز در ۱۳۳۲ ش با سمت دانشیاری در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تبریز تدریس کرد و به استادی و ریاست آن دانشکده رسید. در تهران درگذشت و در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. از آثار اوست: ترجمۀ حماسۀ ملی ایران از هانری ماسه؛ یاد یاران؛ دیار خوبان؛ معتقدات و آداب ایرانی؛ برگزیده های ادبی (در ۲ جلد)؛ دو شاعر؛ مشکلات یادگیری زبان فرانسه (در ۳ جلد).
ادیب و زبان شناس ایرانی. پس از طی دوره های دبستان و دبیرستان در زادگاه خود، مقالاتی در مجله ها و روزنامه ها به چاپ رساند. سپس به تهران رفت و تحصیلات خود را در دانشگاه تهران ادامه داد و از دانشکدۀ ادبیات در رشتۀ زبان های خارجی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و به تدریس در دبیرستان های تبریز پرداخت. بعدها به اروپا رفت و ابتدا در دانشگاه لندن و سرانجام در دانشگاه پاریس ادامۀ تحصیل داد و دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. پس از بازگشت به تبریز در ۱۳۳۲ ش با سمت دانشیاری در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تبریز تدریس کرد و به استادی و ریاست آن دانشکده رسید. در تهران درگذشت و در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. از آثار اوست: ترجمۀ حماسۀ ملی ایران از هانری ماسه؛ یاد یاران؛ دیار خوبان؛ معتقدات و آداب ایرانی؛ برگزیده های ادبی (در ۲ جلد)؛ دو شاعر؛ مشکلات یادگیری زبان فرانسه (در ۳ جلد).