روشن روان کامبیز

روشن روان، کامبیز (تهران ۱۳۲۸ ش )
روشن روان، کامبیز
آهنگ ساز ایرانی. قطعات بسیاری در فرم های گوناگون ساخته است. تحصیلات موسیقایی خود را در هنرستان موسیقی آغاز کرد و به نوازندگی سنتور، فلوت و نیز تنبک و پیانو، در حد آشنایی برای کار آهنگ سازی، پرداخت؛ بعد از دورۀ هنرستان، در گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران و سپس در دانشگاه جنوب کالیفرنیا تحصیلات خود را ادامه داد. روشن روان از ۱۳۵۸ به بعد در دانشگاه های کشور مدرس دروس آهنگ سازی بوده و در بیشتر شوراهای تخصصی و سیاست گذاری های مراکز دولتی مربوط به موسیقی حضور داشته است؛ ازجمله کانون سینماگران ایران؛ مرکز موسیقی ایران، وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ خانۀ موسیقی ایران؛ کمیتۀ موسیقی وابسته به یونسکو؛ شوراهای فنی هنرستان های موسیقی تهران (دختران و پسران). رنگ آمیزی های خاص صوتی، بهره گیری از سازهای ایرانی در کنار سازهای ارکستر سمفونیک، استفاده از ملودی های محلی و ملودی های ردیفی، و بهره گیری از حالت های نهفته در موسیقی های محلی ایران از ویژگی های آثار اوست. برخی از آثار او عبارت اند از یادگار دوست، ساقی نامه هر دو با صدای شهرام ناظری؛ دود عود با صدای محمدرضا شجریان؛ نهانخانۀ دل با صدای بیژن بیژنی؛ موسیقی متن بر اشعار ابوسعید ابوالخیر؛ پسرک چشم آبی براساس متنی از جواد مجابی؛ و سه گاه برای ۲۱ ساز زهی؛ برخی از آثار او در زمینۀ موسیقی فیلم نیز به شرح ذیل است: موسیقی برای فیلم های مداد بنفش ساختۀ نفیسه ریاحی، ملکوت به کارگردانی خسرو هریتاش، گل های داوودی از رسول صدرعاملی، پرندۀ کوچک خوشبختی ساختۀ پوران درخشنده. آثار او در این زمینه تا ۱۳۸۲ متجاوز از صد عنوان موسیقی فیلم بوده است.