روشن رامی

وی که در ابتدای جوانی، شعر را با سرودن دوبیتی آغاز کرده بود، در اصفهان، با «انجمن کمال» آشنا می شود و این آشنایی بعدها به حضور او در انجمن صائب می انجامد که پس از جدایی هوشنگ گلشیری، محمد حقوقی، جلیل دوستخواه و دیگران از جمع «کهنه سرایان»، تشکیل شده بود. اعضای انجمن صائب، در سال ۱۳۴۴ اولین شمارهٔ جنگ اصفهان را منتشر کردند.
در سالهای تدریس، رامی توسط ساواک دستگیر می شود و به زندان می افتد و این به گفتهٔ خودش «آغاز درگیری با آموزش و پرورش» بوده است که حتی بعد از سال ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ هم ادامه می یابد و به اخراج او از آموزش و پرورش می انجامد.
پس از این، وی تا پایان عمر با وجود تنهایی و فقر به سرودن شعر می پرداخت و حاصل آن سال ها چاپ چند دفتر شعر از آثارش است.
• اُبَی یَ، اصفهان: کتابفروشی بابک، بی تا، ۱۳۷۵؛
• آوازهای از یاد رفته، اصفهان: نشر فردا، ۱۳۷۷؛
• ایستگاه های اندوه، اصفهان؛ نشر فردا، 1378؛
• طعم آفتاب: سرگذشت یک شعر، اصفهان: نقش خورشید، ۱۳۸۲.