روش کندورسه

روش کندورسه ( فرانسوی: Méthode Condorcet ) یک نظام رأی گیری و انتخاب نامزد برنده است که در آن نامزدی که بتواند بیشترین تعداد برد رودررو با دیگر نامزدها را کسب کند برنده است. نامزدی که این خصوصیت را دارد به اصطلاح برنده کندورسه خوانده می شود. هر شیوهٔ رأی گیری که برنده کندورسه را، در صورت وجود، به عنوان برنده برگزیند معیار کندورسه را برآورده می کند. ممکن است در یک انتخابات برنده کندورسه نداشته باشیم زیرا ممکن است ترجیحات دسته ای از رأی دهندگان که از میان دو نامزد انتخاب می کنند دور داشته باشد ( ترا گذر نباشد ) ، به طوری که برای هر نامزد رقیبی وجود داشته باشد که در رقابت رودررو اکثر آرا را برنده شده باشد. این مسئله که به عنوان تناقض کندورسه شناخته می شود شبیه به بازی سنگ - کاغذ - قیچی است که در آن هریک از اشکال مغلوب یکی و غالب بر دیگری است. همچنین الزامی ندارد که برنده کندورسه بیشینه کننده تابع رفاه اجتماعی باشد. نام گذاری این روش به افتخار ریاضی دان و فیلسوف فرانسوی قرن هجدهم مارکی دو کندورسه بوده است، وی از حامیان این روش رای گیری بوده است.
بیشتر روش های کندورسه رأی گیری های تک مرحله ای هستند که در آن رأی دهندگان نامزدها را از بالا به پایین رتبه بندی می کنند. این رتبه بندی، ترتیب ترجیحات نام دارد. ممکن است این ترتیب نمایانگر ترجیحات اصلی رأی دهندگان نباشد زیرا آن ها آزاد هستند تا هرگونه که می خواهند نامزدها را مرتب نمایند و در این کار شاید بخواهند اهداف استراتژیک خود را لحاظ نمایند. روش های فراوانی برای پیدا کردن نامزد برنده در انتخابات وجود دارد، اما همه آن ها به انتخاب برنده کندورسه ( در صورت وجود ) منتهی نمی شوند. وقتی که برنده کندورسه نداشته باشیم روش کندورسه می تواند چندین برنده داشته باشد. در نتیجه روش های کندورسه می توانند با توجه به اینکه چه معیارهایی را ارضا می کنند از هم متفاوت باشند.
قاعده ترتیبی رابرت که برای رأی گیری بر سر لوایح و تبصره ها به کار می رود نیز یک روش کندورسه است، هرچند رأی دهندگان در این روش ترتیب ترجیحات خود را بیان نمی کنند. در این شیوه چند نوبت رأی گیری می شود و در هر نوبت رأی گیری بین دو پیشنهاد است. در هر نوبت پیشنهادی که بیشترین رأی را بیاورد برنده می شود و در نوبت بعدی با پیشنهاد دیگر به رأی گذاشته می شود. در نهایت یک پیشنهاد باقی می ماند و آن پیشنهاد برنده است. این روش با رقابت تک - برنده ای قابل مقایسه است، مجموع کل جفت هایی که برای رأی گیری انتخاب می شوند یکی کمتر از تعداد پیشنهادها است. از آنجایی که برنده کندورسه در هر مرحله با رأی حداکثر انتخاب می شود هرگز توسط قاعده رابرت حذف نخواهد شد. در این روش با تناقض کندورسه مواجه نمی شویم. بخش بزرگی از ادبیات انتخاب اجتماعی در رابطه با خصوصیات این روش است، زیرا این روش به طور گسترده و سازمان های مهم ( مجلس ها، کمیته ها، و غیره ) استفاده می شود. این روش برای رأی گیری های عمومی مناسب نیست زیرا ماهیت چند دوره ای آن باعث بالا رفتن هزینه برای نامزدها و دولت خواهد شد.