روش های مقایسه ای تبارزایی ( به انگلیسی: Phylogenetic comparative methods ) ، از اطلاعات مربوط به روابط تاریخی دودمان ( تبارزایی ) برای آزمایش فرضیه های تکاملی استفاده می کنند. روش مقایسه ای سابقه ای طولانی در زیست شناسی تکاملی دارد. در واقع، چارلز داروین از تفاوت ها و شباهت های بین گونه ها به عنوان منبع اصلی شواهد در خاستگاه گونه ها استفاده کرد. با این حال، این واقعیت که دودمان های نزدیک به هم دارای ویژگی ها و ترکیب های بسیاری هستند که در نتیجه فرایند نزول با اصلاح، به این معنی است که دودمان ها مستقل نیستند. این درک الهام بخش از گسترش روش های مقایسه ای صریح تبارزایی بود. در ابتدا، این روش ها عمدتاً برای کنترل تاریخچه تبارزایی در هنگام آزمایش سازگاری ایجاد شدند. با این حال، در سال های اخیر استفاده از این اصطلاح گسترش یافته است و هر گونه استفاده از تبارزایی را در آزمایش های آماری شامل می شود. اگرچه بیشتر مطالعاتی که PCMها را به کار می گیرند روی جانداران موجود تمرکز دارند، روش های بسیاری را می توان برای گونه های منقرض شده نیز به کار برد و می تواند اطلاعاتی از پیشینه فسیلی را به کار گیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف