روش های خاص استهلاک

به غیر از روش های خط مستقیم، روش مبتنی بر فعالیت، روش ساعت کار، روش میزان تولید، روش تسریعی، روش مجموع سنوات، روش مانده نزولی که متداول ترین روش های محاسبه استهلاک می باشند روش های دیگری نیز برای دارایی خاص یا شرایط ویژه وجود دارد که معمول ترین آن ها به شرح زیر می باشد [ ۱] :
• روش تجدید ارزیابی
• روش استهلاک گروهی و ترکیبی
استهلاک به روش تجدید ارزیابی معمولاً در مورد اقلام مشابهی از دارایی ها که تعداد آن ها زیاد و ارزش هر واحد آن ها پایین می باشد مانند ابزار آلات در موسسات کارگاهی یا ظروف در رستوران ها، به کار گرفته می شود.
در این روش برای محاسبه استهلاک اقلام دارایی در پایان هر دوره مالی، دارایی مورد نظر تجدید ارزیابی شده و مابه التفاوت آن با ارزش دفتری در حساب های مربوط ثبت می شود، بدین ترتیب که حساب هزینه استهلاک بدهکار و حساب دارایی مربوط بستانکار می شود بنابراین در این روش، حساب استهلاک انباشته جداگانه ای برای هر یک از اقلام دارایی نگهداری نمی شود. چنانچه تعدادی از اقلام دارایی در طی دوره مالی فروخته شود هزینه استهلاک دوره کاهش می یابد. [ ۳]
در بسیاری از موارد واحد تجاری به منظور تسهیل فرایند دفتر داری برای مستهلک نمودن دارایی های ثابت، دارایی ها را در گروه های قرار داده و از یک نرخ استهلاک متوسط برای مستهلک کردن آن ها استفاده می کنند و در صورتی که دارایی های موجود در هر گروه از نظر ماهیت مشابه و دارای عمر مفید تقریباً یکسان باشد، روش استهلاک را اصطلاحاً استهلاک گروهی می نامند و چنانچه گروه دارایی ها از نظر ماهیت غیر مشابه و دارای عمر مفید متفاوت باشند، به روش استهلاک اصطلاحاً روش ترکیبی گفته می شود. [ ۵]