روسازی

روسازی ( به انگلیسی: Pavement ) یک نوع سازه است که شامل لایه هایی از مصالح مختلف می شود و هدف اصلی از اجرای آن کاهش تنش ناشی از چرخ های خودروها و همچنین آسایش و راحتی برای مسافران است. روسازی ها براساس نوع مصالح به سه دسته کلی تقسیم می گردند: روسازی انعطاف پذیر، روسازی صلب و روسازی مرکب. روسازی انعطاف پذیر دارد که سطح رویین آن را با بتن آسفالتی می پوشانند. روسازی صلب از بتن و روسازی مرکب از ترکیبی از هردو ساخته می شود. روسازی راه ها از زیرساخت های مهم به حساب می آیند از این رو تحقیقات فراوانی از سده بیستم روی آنها انجام شده است. [ ۱] [ ۲] در درجه اول طراحی روسازی از اهمیت بالایی برخوردار است. اما از نیمه دوم سده بیستم توجه به چرخه حیات روسازی و نحوه زوال آن بیشتر شده است. [ ۳] [ ۴]
روسازی انعطاف پذیر که به آن روسازی آسفالتی نیز گفته می شود سازه ای است که متشکل از چند لایه است و سطح رویی آن با بتن آسفالتی پوشانیده می شود.
در این نوع روسازی رویه راه با بتن سیمانی به صورت مسلح یا غیر مسلح ساخته می شود که از مخلوط کردن سیمان پرتلند با شن و ماسه و آب به دست می آید .
این نوع روسازی شامل یک لایه آسفالتی به عنوان رویه و لایه بتنی در زیر آن است ( یا برعکس )
مواد جاده ای تخریب شده را می توان بازیافت و مجدداً برای روسازی جاده به کار گرفت. برای مثال می توان آسفالت را با فرز به قطعات کوچکتر تقسیم کرد و مجدداً در کارخانه آسفالت آن را فرآوری کرد. دو روش بازیافت روکش جاده وجود دارد: در محل و خارج از محل اولیه. آسفالت بازیافت شده معمولا آثار زیست محیط کمتری دارد و تولید آلاینده ها و گازهای گلخانه ای را می تواند تا ١٥٪ کاهش دهد. [ ۵]
راهکار سطح قیری ( BST ) یا chipseal عمدتاً در جاده های خلوت به جای آسفالت به کار می رود یا روشی برای جوان سازی آسفالت موجود است.
شن به طور گسترده در ساخت و ساز جاده ها از زمان امپراتوری روم به کار رفته است. [ ۶]
روکش شنی برای جاده های کم ترافیک با حجم عبوری کمتر از ۱۲۰ خودرو در روز مناسب است. حدود ۴۰ درصد از جاده های نیوزیلند روکش شنی دارند. [ ۷] [ ۸] [ نیازمند منبع]
فینیشر به ندرت استفاده می شود در مناطقی که ترافیک با سرعت بالا وجود دارد.
آجر یا سنگ فرش هم برای روسازی جاده به کار می روند اما معمولاً برای آرام سازی ترافیک مناسب هستند. [ ۹] [ ۱۰] [ نیازمند منبع]