روزهای ژوئیه ( روسی: Июльские дни ) دوره ناآرامی در پتروگراد، روسیه، بین ۱۶ تا ۲۰ ژوئیه ۱۹۱۷ بود. مشخصه آن تظاهرات مسلحانه خودجوش سربازان، ملوانان و کارگران صنعتی بود که علیه دولت موقت روسیه درگیر بودند. تظاهرات خشمگین تر و خشونت آمیزتر از تظاهرات ماه های قبل از انقلاب فوریه بود.
... [مشاهده متن کامل]
دولت موقت، بلشویک ها را به خاطر خشونت های ناشی از روزهای ژوئیه سرزنش کرد و در سرکوب متعاقب آن حزب بلشویک متلاشی شد و بسیاری از رهبران آن دستگیر شدند. ولادیمیر لنین به فنلاند گریخت، در حالی که لئون تروتسکی در میان دستگیرشدگان بود.
نتیجه روزهای ژوئیه نشان دهنده کاهش موقتی در رشد قدرت و نفوذ بلشویک ها در دوره قبل از انقلاب اکتبر بود.
توجه: تاریخ های ارائه شده در این مقاله به گاه شماری ژولینی اشاره دارد که تا ۱۴ فوریه ۱۹۱۸در روسیه استفاده می شد.
در آوریل ۱۹۱۷، لنین تزهای آوریل خود را ارائه کرد و اعلام کرد که طبقه کارگر باید بورژوازی را سرنگون کند، دولت موقت را برکنار کند و قدرت را به دست گیرد. اگرچه ایده لنین در ابتدا با خشم شدید روبرو شد، اما ایده قیام مسلحانه طبقه کارگر روز به روز محبوبتر شد. در ماه ژوئیه، اعضای بیرون از بدنه رهبری بلشویک ها به ویژه از سرنگونی دولت موقت که آن را بورژوا می دانستند صحبت کردند.
اندکی پس از سخنرانی لنین، در ۱۸ آوریل ۱۹۱۷، از طریق یک یادداشت دیپلماتیک ارسال شده توسط پاول میلیوکف فاش شد که دولت موقت از ادامه جنگ حمایت می کند، حتی اگر علناً خلاف آن را ادعا می کرد. در نتیجه تظاهرات گسترده نارضایتی مردم روسیه برپا شد. پس از این تظاهرات، دولت موقت، که در آن زمان عمدتاً از لیبرال ها تشکیل می شد، برای اضافه کردن سوسیالیست - انقلابی ها تغییر کابینه داد و یک دولت ائتلافی ایجاد کرد.
بلشویک ها با امتناع از شرکت در ائتلاف، تنها جناح سوسیالیستی بودند که از این رویدادها که به عنوان بحران آوریل شناخته می شود بیرون آمدند. در نتیجه، بلشویک ها از جانب سربازان، که به طور فزاینده ای از دولت موقت ناامید شده بودند، حمایت زیادی به دست آوردند.
پس از وقایع آوریل، حزب بلشویک عمدتاً در میان سربازان و کارگران مورد حمایت قرار گرفت، زیرا بلشویک ها به شدت از دولت موقت انتقاد می کردند. دهقانان بیشتر از سوسیالیست - انقلابی ها حمایت می کردند که بیشتر بر مسئله اصلاحات ارضی و توزیع تمرکز داشتند.
... [مشاهده متن کامل]
دولت موقت، بلشویک ها را به خاطر خشونت های ناشی از روزهای ژوئیه سرزنش کرد و در سرکوب متعاقب آن حزب بلشویک متلاشی شد و بسیاری از رهبران آن دستگیر شدند. ولادیمیر لنین به فنلاند گریخت، در حالی که لئون تروتسکی در میان دستگیرشدگان بود.
نتیجه روزهای ژوئیه نشان دهنده کاهش موقتی در رشد قدرت و نفوذ بلشویک ها در دوره قبل از انقلاب اکتبر بود.
توجه: تاریخ های ارائه شده در این مقاله به گاه شماری ژولینی اشاره دارد که تا ۱۴ فوریه ۱۹۱۸در روسیه استفاده می شد.
در آوریل ۱۹۱۷، لنین تزهای آوریل خود را ارائه کرد و اعلام کرد که طبقه کارگر باید بورژوازی را سرنگون کند، دولت موقت را برکنار کند و قدرت را به دست گیرد. اگرچه ایده لنین در ابتدا با خشم شدید روبرو شد، اما ایده قیام مسلحانه طبقه کارگر روز به روز محبوبتر شد. در ماه ژوئیه، اعضای بیرون از بدنه رهبری بلشویک ها به ویژه از سرنگونی دولت موقت که آن را بورژوا می دانستند صحبت کردند.
اندکی پس از سخنرانی لنین، در ۱۸ آوریل ۱۹۱۷، از طریق یک یادداشت دیپلماتیک ارسال شده توسط پاول میلیوکف فاش شد که دولت موقت از ادامه جنگ حمایت می کند، حتی اگر علناً خلاف آن را ادعا می کرد. در نتیجه تظاهرات گسترده نارضایتی مردم روسیه برپا شد. پس از این تظاهرات، دولت موقت، که در آن زمان عمدتاً از لیبرال ها تشکیل می شد، برای اضافه کردن سوسیالیست - انقلابی ها تغییر کابینه داد و یک دولت ائتلافی ایجاد کرد.
بلشویک ها با امتناع از شرکت در ائتلاف، تنها جناح سوسیالیستی بودند که از این رویدادها که به عنوان بحران آوریل شناخته می شود بیرون آمدند. در نتیجه، بلشویک ها از جانب سربازان، که به طور فزاینده ای از دولت موقت ناامید شده بودند، حمایت زیادی به دست آوردند.
پس از وقایع آوریل، حزب بلشویک عمدتاً در میان سربازان و کارگران مورد حمایت قرار گرفت، زیرا بلشویک ها به شدت از دولت موقت انتقاد می کردند. دهقانان بیشتر از سوسیالیست - انقلابی ها حمایت می کردند که بیشتر بر مسئله اصلاحات ارضی و توزیع تمرکز داشتند.
