روزه واکردن. [ زَ / زِ ک َدَ ] ( مص مرکب ) افطار کردن. ( آنندراج ) : خمار باده در چشمم سیه کرده است عالم رابیا ساقی که وقت شام باید روزه واکردن.کلیم ( از آنندراج ).خط دمید اکنون از آن لب کام دل خواهم گرفت شام خود شد روزه امید را وامیکنم.کلیم ( از آنندراج ).