روزه داوود

[ویکی فقه] روزه داوود علیه السّلام روزه گرفتن یک روز درمیان است. از آن به مناسبت در باب صوم سخن گفته‏اند.
روزه حضرت داوود علیه السّلام یک روز درمیان بوده است؛ بدین گونه که یک روز روزه می گرفت و روز دیگر افطار می کرد.
احکام روزه داوود علیه السّلام
از روزه های مستحب، روزه داوود است و اگر کسی نذر کند یک ماه روزه داوود بگیرد، باید یک روز درمیان روزه بگیرد و چنانچه از روی عمد پی درپی روزه بگیرد یا افطار کند، باید روزه یک ماه را از سر بگیرد، مگر آنکه پیاپی بودن افطار از روی اضطرار باشد که در این صورت نیازی به از سر گرفتن نیست؛ بلکه روزه گرفته شده ادامه می یابد. برخی، در صورت مخالفت با نذر و پی در پی گرفتن روزه، کفاره را واجب دانسته اند. بعضی گفته اند: روزه عبادت است و در نتیجه نذر به ترک آن (افطار)- از این جهت که عبادت نیست- تعلّق نمی گیرد. از این رو، با پیاپی روزه گرفتن، کفاره لازم نمی آید. لیکن اگر نذر روزه داوود در زمان معین مثل ماه شعبان باشد و نذر کننده همه ماه را روزه بگیرد، کفایت می کند و کفّاره ای بر عهده اش نمی آید و اگر نیمی از آن را پی درپی بگیرد و نیم دیگر را افطار کند، کفّاره و قضای روزه های نگرفته بر او واجب می شود.