روزه بزرگ

دانشنامه عمومی

روزه بزرگ ( به ارمنی Մեծ պաս - به انگلیسی Great Lent ) ، از جشن باریگندان ( در کلیسای ارمنی به نام شادمانگی اصلی ) تا زادیک را «روزه بزرگ» می نامند.
روزه بزرگ از همه روزهها بلندتر است ( ۴۰ روز ) ، از این رو، بزرگ خوانده می شود. روزه بزرگ را بدان سبب که ۴۰ روز دارد، چهل گانه نیز می نامند. روزگاری نان و نمک نیز می گفتند. در قدیم در برخی روزهای روزه بزرگ نان و نمک می خوردند یا روزه را با نان و نمک پایان می دادند. پرهیز به معنی نخوردن برخی خوراکی ها، از جمله گوشت، لبنیات، تخم مرغ و وقف خود به ریاضت، بخشایش و توبه است. همچنین روزهای اندیشیدن، خودآزمایی، پشیمانی است. مسیح چهل روز به بیابان رفت تا نیایش، روزه داری و توبه کند. در انجیل ها این رویداد با جزئیات بسیار نگاشته شده است. در آنجا از آزمایش عیسی به دست ابلیس و از بیرون آمدن بی گزند و پیروزمند از این آزمایش نیز سخن می رود. انزوای چهل روزه مسیح، یک دوره آمادگی همراه با نیایش، روزه داری و توبه برای کارکرد گسترده خود بود. یک دوره اندیشیدن و تفکر بود برای موعظه و کار آینده اش. کلیسا به پیروی از مسیح روزه چهل روزه را برقرار کرد.
یغیشه وارداپت دربارهٔ روزه داری می گوید:
«به خوراکی های مهم بسنده کن. از اندازه مگذر و پرخوری مکن. آدمی از فربهی متورم گردد و از انباشت چربی، بی رسمی ها پدید آید. چنین کسی نتواند خداوند را پدر نامد. قناعت ما همانا پرهیز است. کم آشامیدن ما خودداری از شرابخواری، جامه های عادی همانا فروتنی و دریافتی های ضروری، همانا تنگدستی است. »
روزهای چهارشنبه و جمعه، به فرمایش رسولان، روزه خواهد بود. روز چهارشنبه به دستگیری مسیح و روز جمعه به یاد به صلیب کشیده شدن او.
روزه نخستگان روزه ای است که از سوی گریگور روشنگر برقرار شد و مدت آن ۵ روز است.
روزه های مربوط به الیاس پیامبر، فرود روح القدس، یافت شدن تن پاره های گریگور روشنگر مقدس، نخستین یکشنبه «پنجاهه» و روزه های «صلیب کلیسای هاکوپ مقدس» و «واراگ» ( یکی از جشن های صلیبی کلیسای حواری ارمنی است ) را روزه های یک هفته ای می نامند.
روزه «ناواگاتیک» یا روزه «پنج جشن» یعنی:هشت روز جشن «ظهور خداوند». هشت روز جشن «رستاخیز»، پنج روز وارداوار، پنج روز جشن «انتقال مریم مقدس» ( روز درگذشت مریم مقدس. انتقال به زبان ارمنی به معنی «وراپوخوم» یکی از جشن های مهم کلیسای ارمنی است و در نزدیک ترین یکشنبه به روز ۱۵ اوت برابر با ۲۴ مرداد برگزار می شود ) و پنج روز جشن «صلیب مقدس» را روزه ناواگاتیک می نامند.
عکس روزه بزرگعکس روزه بزرگعکس روزه بزرگ
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

روزۀ بزرگ (Lent)
(یا: لنت) در مسیحیت، ایام روزۀ پیش از عید فصح/قیام که از چهارشنبۀ خاکستر (به مناسبت این که در این ایام مؤمنان بر پیشانی خود خاکستر می نهند؛ روز بعد از سه شنبۀ اعتراف) تا ۴۰ روز ـ به استثنای یکشنبه ها ـ ادامه می یابد. فصح به مناسبت مرگ و قیام پس از مرگ عیسای مسیح و اهمیت آن ها برای مسیحیان بزرگ ترین عید مسیحی است و از روزۀ بزرگ تا روز عروج و یکشنبۀ سفید به درازا می کشد. فصح ایام تأمل و توبه و یادآور ۴۰ روزی است که می گویند عیسی پیش از آغاز دعوت آشکارش در بیابان به روزه گذراند. به نقل از انجیل ها در این ایام که عیسی در فکر یافتن بهترین طریقۀ ادای رسالتش بود شیطان کوشید تا او را وسوسه کند؛ که شرح کامل آن در انجیل لوقا (باب ۴: ۱ـ۱۳) آمده است. در قدیم از خوردن گوشت و ماهی در ایام روزۀ بزرگ پرهیز می شد. گوشت مایۀ لذت و تجمل به شمار می رفت و بیشتر در زمان توبه و تدارک عید فصح از آن پرهیز می کردند. امروزه دستوری خاص در مورد روزه وجود ندارد و هر مسیحی خود می تواند دربارۀ آنچه می خورد یا نباید بخورد تصمیم بگیرد. هنوز هم مسیحیانی که بر این باورند که عیسی خود را بر روی صلیب فدای آنان کرد، در ایام روزۀ بزرگ روزه می گیرند و از خوردن گوشت خودداری می کنند. برخی نیز با نخوردن خوراکی هایی خوشمزه مانند شکلات، کیک و شیرینی، می کوشند اعتقاد خود را به روزۀ بزرگ نشان دهند و آغازی تازه را بنا نهند. ایام روزۀ بزرگ برای مسیحیان یادآور رنج هایی است که عیسی در راه رستگاری بشر تحمل کرد. در این ایام پارچۀ معمولاً سبزِ روی مذبح کلیسا را با پارچه ای ارغوانی عوض می کنند که رنگ آن نماد تدارک و توبه است.

پیشنهاد کاربران

بپرس