روزنامه نیم قطع

روزنامه نیم قَطع ( به انگلیسی: Tabloid ) روزنامه ای است که ابعاد کاغذ چاپ آن از روزنامه های استاندارد کوچکتر است.
اصطلاح روزنامه نگاری نیم قَطع تأکید بر موضوعاتی دارد مانند داستان های جنایی پر سر و صدا، طالع بینی، شایعات مشهور و تلویزیونی، با اینحال مرجعی برای روزنامه های منتشر شده استاندارد نیست. برخی از مقالات روزنامه های منتشره با فرمت کوچک و استاندارد را روزنامه های فشرده می نامند. روزنامه های بزرگتر، که به طور سنتی با رسانه های با کیفیت بالاتر در ارتباط هستند، حتی اگر در صفحات کوچکتر چاپ شوند همچنان به آنها صفحه گسترده ( Broadsheets ) می گویند. [ ۱]
مفهوم نیم قطع یا نیم قطع به زودی به سایر موارد فشرده کوچک نیز اعمال شد. مقاله ای در سال ۱۹۰۲در روزنامه وست مینستر لندن خاطرنشان کرد: «مالک قصد دارد تمام اخبار چاپ شده توسط مجلات دیگر را به صورت نیم قطع ارائه کند. » بنابراین روزنامه نگاری نیم قطع در سال ۱۹۰۱، در اصل به معنای مقاله ای بود که داستان ها را در قالبی ساده شده و به راحتی جذب می کرد. این اصطلاح قبل از ارجاع در سال ۱۹۱۸به روزنامه های کوچک تر که حاوی داستان های فشرده بود تبدیل شد. [ ۲]
روزنامه های نیم قَطع ، به ویژه در بریتانیا، از نظر بازار هدف، همسویی سیاسی، سبک سرمقاله و تیراژ بسیار با سایر روزنامه ها متفاوت هستند؛ بنابراین، اصطلاحات مختلفی برای توصیف انواع فرعی این قالب کاغذی همه کاره ابداع شده است. به طور کلی، دو نوع اصلی روزنامه نیم قَطع وجود دارد: بالای قرمز و فشرده. که تمایز آن عمدتاً در سبک ویراستاری است. هر دونیم قَطع های قرمز و جمع و جور به لحاظ سیاسی طیف های سیاسی از سوسیالیسم تا محافظه کاری سرمایه داری را در بر می گیرند، اگرچه روزنامه های تاپ قرمز، به دلیل بازار هدف تاریخی خود که حامی طبقه کارگر است، عموماً تا حدودی پوپولیسم را پذیرفته اند. نیم قَطع های قرمز به دلیل تمایل آنها در استفاده بریتانیایی و کشورهای مشترک المنافع به چاپ دکل های خود با جوهر قرمز به این نام خوانده می شوند. اصطلاح فشرده برای اجتناب از مفهوم کلمه نیم قَطع است که دلالت بر نیم قَطع قرمز رنگ دارد، ابداع شد.