روزنامه نگاری سیاسی یک شاخهٔ گسترده از روزنامه نگاری است که همهٔ جلوه های سیاست و علوم سیاسی را پوشش می دهد با اینکه این عنوان معمولاً به سمت دولت های مدنی و قدرت سیاسی برمی گردد.
هدف روزنامه نگاری سیاسی این است که اطلاعاتی را برای رای دهندگان ارائه دهد که بتوانند نظر خودشان را بیان کرده و در اجتماع و بحث های ملی یا محلی شرکت کنند که بر آن ها اثر خواهد داشت. براساس مقاله ای از Edward Morrissey در theweek. com روزنامه نگاری سیاسی شامل روزنامه نگاری نظرات است. همان طور که رویدادهای سیاسی حال حاضر می توانند در گزارش ها تحت تأثیر قرار بگیرند. این اطلاعات شامل حقایق هستند، دورنمای آن ذهنی است و بر یک عقیده تکیه دارد.
... [مشاهده متن کامل]
Brendan Nyhan و John Sides براین باورند که روزنامه نگاران سیاسی که از سیاست گزارش می دهند معمولاً با تحقیق علوم سیاسی آشنایی ندارند و از ارتباط آن با کارشان مطلع نیستند. روزنامه نگارهایی که سیاست را پوشش می دهند و با اطلاعاتی که متن آن ها را تشکیل می دهد آشنا نیستند ممکن است باعث شوند نوشتهٔ آن ها جهت دیگری به خود بگیرد.
روزنامه نگاری سیاسی از طریق رسانه های مختلفی انجام می شود، به شکل چاپ شده، صدا و سیما یا گزارش آنلاین. استفاده از رسانه های دیجیتال افزایش یافته و پوشش لحظه ای از کمپین، سیاست، اخبار وقایع و چارچوبی قابل پذیرش برای کاندیداها را ممکن می کند. برخی رسانه ها به خاطر روزنامه نگاری سیاسی قوی، معروف شده اند مثل نیویورک تایمز و واشینگتن پست که به همین خاطر استفاده از آن ها بسیار بالاست. گزارش های سیاسی چاپ شده، آنلاین و در صدا و سیما که به عنوان سرگرمی ارائه می شوند برای به روزرسانی جلوه های وضعیت دولت، اخبار سیاسی، کمپین ها و انتخابات است.
با توجه به نظرات Geoffrey Baym اطلاعات ارائه شده نباید شامل اخبار جعلی باشند اما مرز بین اخبار سرگرمی و حقیقی باید تا زمان تجدید سیاسی محو و نامشخص باشد. این نوع روزنامه نگاری توسط مقاله نویس ها و افراد حرفه ای تحلیل، تفسیر و بررسی می شود؛ که این می تواند نیازمند ماهیتی باشد که از صحت اطلاعات ارائه شده جلوگیری می کند. گزارش اخبار با یک دید متعصب باعث می شود توانایی مخاطبان را برای طرح عقیده یا باور خودشان از چیزی که گزارش شده کم کند. این نوع گزارش با یک هدف سیاسی یا اجتماعی ممکن، انجام می شود.
هدف روزنامه نگاری سیاسی این است که اطلاعاتی را برای رای دهندگان ارائه دهد که بتوانند نظر خودشان را بیان کرده و در اجتماع و بحث های ملی یا محلی شرکت کنند که بر آن ها اثر خواهد داشت. براساس مقاله ای از Edward Morrissey در theweek. com روزنامه نگاری سیاسی شامل روزنامه نگاری نظرات است. همان طور که رویدادهای سیاسی حال حاضر می توانند در گزارش ها تحت تأثیر قرار بگیرند. این اطلاعات شامل حقایق هستند، دورنمای آن ذهنی است و بر یک عقیده تکیه دارد.
... [مشاهده متن کامل]
Brendan Nyhan و John Sides براین باورند که روزنامه نگاران سیاسی که از سیاست گزارش می دهند معمولاً با تحقیق علوم سیاسی آشنایی ندارند و از ارتباط آن با کارشان مطلع نیستند. روزنامه نگارهایی که سیاست را پوشش می دهند و با اطلاعاتی که متن آن ها را تشکیل می دهد آشنا نیستند ممکن است باعث شوند نوشتهٔ آن ها جهت دیگری به خود بگیرد.
روزنامه نگاری سیاسی از طریق رسانه های مختلفی انجام می شود، به شکل چاپ شده، صدا و سیما یا گزارش آنلاین. استفاده از رسانه های دیجیتال افزایش یافته و پوشش لحظه ای از کمپین، سیاست، اخبار وقایع و چارچوبی قابل پذیرش برای کاندیداها را ممکن می کند. برخی رسانه ها به خاطر روزنامه نگاری سیاسی قوی، معروف شده اند مثل نیویورک تایمز و واشینگتن پست که به همین خاطر استفاده از آن ها بسیار بالاست. گزارش های سیاسی چاپ شده، آنلاین و در صدا و سیما که به عنوان سرگرمی ارائه می شوند برای به روزرسانی جلوه های وضعیت دولت، اخبار سیاسی، کمپین ها و انتخابات است.
با توجه به نظرات Geoffrey Baym اطلاعات ارائه شده نباید شامل اخبار جعلی باشند اما مرز بین اخبار سرگرمی و حقیقی باید تا زمان تجدید سیاسی محو و نامشخص باشد. این نوع روزنامه نگاری توسط مقاله نویس ها و افراد حرفه ای تحلیل، تفسیر و بررسی می شود؛ که این می تواند نیازمند ماهیتی باشد که از صحت اطلاعات ارائه شده جلوگیری می کند. گزارش اخبار با یک دید متعصب باعث می شود توانایی مخاطبان را برای طرح عقیده یا باور خودشان از چیزی که گزارش شده کم کند. این نوع گزارش با یک هدف سیاسی یا اجتماعی ممکن، انجام می شود.
