انقلاب ۲۰۱۱ مصر ( در جهان عرب به انقلاب ۲۵ ژانویه نیز مشهور است ) مجموعه ای از راهپیمایی ها، اعتراضات و نافرمانی های مدنی است که از ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ ( ۵ بهمن ۱۳۸۹ ) در کشور مصر آغاز و تا روز ۱۱ فوریه ۲۰۱۱ ( ۲۲ بهمن ۱۳۸۹ ) با استعفای مبارک و ایجاد دولت موقت نظامیان، پایان پذیرفت. گردانندگان این اعتراضات با الهام از موفقیت انقلاب تونس مردم مصر را به انقلاب علیه شکنجه، فقر، فساد و بی کاری فراخوانده اند. انقلاب ۲۰۱۱ مصر به روز خشم نیز معروف شده است. در طول اعتراضات مردم مصر حسنی مبارک سه بار با مردم صحبت کرد و در سخنرانی های خود گفت که حاضر نیست از مقام خود استعفاء دهد اما در همه پرسی سپتامبر ۲۰۱۱ شرکت نخواهد کرد او همچنین قول داد مواردی از قانون اساسی کشور را نیز تغییر دهد.
... [مشاهده متن کامل]
هدف اصلی این اعتراضات سرنگونی حسنی مبارک بود که از ۳۰ سال پیش و پس از ترور انور سادات قدرت را در این کشور به دست گرفته بود. لغو قانون شرایط اضطراری که از سال ۱۹۶۷ ( ۱۳۴۶ ) - به جز در یک دورهٔ ۱۸ ماهه - پیوسته در حال اجرا بوده است، افزایش حداقل دستمزدها، و برکناری وزیر کشور، حبیب العادلی، که پلیس تحت امر او به خشونت بسیار متهم است از دیگر خواسته های معترضان بوده است. در این میان احمد شفیق وزیر کشور باقی مانده از حکومت مصر بر اثر فشار معترضین در ۳ مارس مجبور به استعفا شد.
اولین جرقه اعتراض های مردمی درحقیقت در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۱ م. ( ۲۵ دی ۱۳۸۹ خ. ) با تظاهرات شهروندان مصری در مقابل سفارت تونس که برای حمایت از انقلاب تونس بود آغاز شد، بسیاری از تحلیلگران تظاهرات فوق را اولین جرقهٔ انقلاب مصر قلمداد می کنند.
دو روز پس از این تظاهرات یک جوان مصری با نام عبده عبدالمنعم حماده جعفر خلیفه در اعتراض به بسته شدن رستوران خود و عدم توجه مسئولان به شکوائیه اش، در مقابل ساختمان مجلس شعب ( مردم ) این کشور دست به خودسوزی زد. این جوان مصری قبل از خودسوزی در مقابل مجلس شعارهایی نظیر «ای نیروهای امنیتی این کشور حق من درون مصر ضایع و پایمال شده است» سر داد.
اولین فراخوان برای انجام این اعتراضات توسط یک گروه جوانان حامی دموکراسی به نام جنبش ۶ آوریل انجام شد. روز ۲۵ ژانویه از آن رو پیشنهاد شد که «روز ملی پلیس» در مصر است. ده ها هزار نفر از افراد مشهور، هواداران فوتبال و اعضای گروه های اپوزیسیون در یک صفحهٔ فیس بوک اعلام کردند که در تظاهرات شرکت خواهند داشت. وزارت کشور اعلام کرده بود که با قاطعیت با قانون شکنان برخورد خواهد کرد - بر اساس قانون شرایط اضطراری تظاهرات خیابانی ممنوع است - اما محمد البرادعی چهرهٔ سرشناس اپوزیسیون از اعتراض حمایت کرده و گفت وقت آن است که مخالفان حکومت مصر قدم در راه تونس بگذارند.
... [مشاهده متن کامل]
هدف اصلی این اعتراضات سرنگونی حسنی مبارک بود که از ۳۰ سال پیش و پس از ترور انور سادات قدرت را در این کشور به دست گرفته بود. لغو قانون شرایط اضطراری که از سال ۱۹۶۷ ( ۱۳۴۶ ) - به جز در یک دورهٔ ۱۸ ماهه - پیوسته در حال اجرا بوده است، افزایش حداقل دستمزدها، و برکناری وزیر کشور، حبیب العادلی، که پلیس تحت امر او به خشونت بسیار متهم است از دیگر خواسته های معترضان بوده است. در این میان احمد شفیق وزیر کشور باقی مانده از حکومت مصر بر اثر فشار معترضین در ۳ مارس مجبور به استعفا شد.
اولین جرقه اعتراض های مردمی درحقیقت در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۱ م. ( ۲۵ دی ۱۳۸۹ خ. ) با تظاهرات شهروندان مصری در مقابل سفارت تونس که برای حمایت از انقلاب تونس بود آغاز شد، بسیاری از تحلیلگران تظاهرات فوق را اولین جرقهٔ انقلاب مصر قلمداد می کنند.
دو روز پس از این تظاهرات یک جوان مصری با نام عبده عبدالمنعم حماده جعفر خلیفه در اعتراض به بسته شدن رستوران خود و عدم توجه مسئولان به شکوائیه اش، در مقابل ساختمان مجلس شعب ( مردم ) این کشور دست به خودسوزی زد. این جوان مصری قبل از خودسوزی در مقابل مجلس شعارهایی نظیر «ای نیروهای امنیتی این کشور حق من درون مصر ضایع و پایمال شده است» سر داد.
اولین فراخوان برای انجام این اعتراضات توسط یک گروه جوانان حامی دموکراسی به نام جنبش ۶ آوریل انجام شد. روز ۲۵ ژانویه از آن رو پیشنهاد شد که «روز ملی پلیس» در مصر است. ده ها هزار نفر از افراد مشهور، هواداران فوتبال و اعضای گروه های اپوزیسیون در یک صفحهٔ فیس بوک اعلام کردند که در تظاهرات شرکت خواهند داشت. وزارت کشور اعلام کرده بود که با قاطعیت با قانون شکنان برخورد خواهد کرد - بر اساس قانون شرایط اضطراری تظاهرات خیابانی ممنوع است - اما محمد البرادعی چهرهٔ سرشناس اپوزیسیون از اعتراض حمایت کرده و گفت وقت آن است که مخالفان حکومت مصر قدم در راه تونس بگذارند.
