روزدار

لغت نامه دهخدا

روزدار. ( نف مرکب ) خدمتکار و بنده. ( برهان قاطع ). خدمتکاران و بندگان را گویند که از صبح تا شام حاضر خدمت ولی نعمت خود باشند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). || مزدور. روزمزد. کارگر. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس