روزا فون پراونهایم

روزا فون پراونهایم ( آلمانی: Rosa von Praunheim؛ زادهٔ ۲۵ نوامبر ۱۹۴۲ ) کارگردان فیلم، فیلم نامه نویس، نقاش، نویسنده، و فعال حقوق دگرباشان اهل آلمان است. پراونهایم فیلم سازی پرکار است و تاکنون بیش از هفتاد فیلم ساخته است. او از پیشگامان سینمای دگرباشی است و از نخستین مدافعان آگاه سازی دربارهٔ ایدز و آمیزش جنسی امن است. با این وجود، او در جامعهٔ همجنس گرایان چهره ای جنجالی است. فیلم های او بر روابط همجنس گرایانه و شخصیت های زن قدرتمند متمرکز هستند. تاکنون چهره هایی چون جین کانتی، وجاینال دیویس، دیواین، و جف استریکر در فیلم های او بازی کرده اند.
فون پراونهایم در طول جنگ جهانی دوم در زندان مرکزی ریگا در لتونی به دنیا آمد در آن زمان لتونی زیر سلطهٔ آلمان قرار داشت. مادر واقعی او در بیمارستانی روانی در برلین درگذشت. پس از به دنیا آمدنش او را برای سرپرستی به شخص دیگری سپردند. او این حقایق را بعدها در سال ۲۰۰۰ میلادی از زبان گرترود میچویتسکی که سرپرستی او را برعهده گرفته بود شنیده است. او در سال ۲۰۰۶ میلادی پس از مدت ها تجسس، به سرنوشت مادر واقعی اش پی برد. او این موضوع را در فیلم دو مادر ( ۲۰۰۷ ) مستندسازی کرده است.
او سال های نخست زندگی اش را با نام هولگر میچویتسکی در برلین شرقی گذراند. در ۱۹۵۳ میلادی همراه با خانواده اش از آلمان شرقی فرار کرد و به آلمان غربی رفت. نخست به راینلاند، سپس به فرانکفورت. او پس از ترک دبیرستان علوم انسانی در فرانکفورت به مدرسهٔ هنری در افنباخ آم ماین رفت. او سپس به تحصیل هنرهای زیبا در دانشگاه هنرهای برلین پرداخت ولی تحصیلاتش را به پایان نرساند. او نخست به عنوان نقاش به کار مشغول شد ولی اندکی بعد به فیلم سازی پرداخت.
او در میانهٔ دههٔ ۱۹۶۰ میلادی، نام روزا فون پراونهایم را برگزید. روزا در زبان آلمانی به معنای صورتی است. دلیل انتخاب این نام زنانه، یادآوری مثلث صورتی ( به آلمانی: Der Rosa Winkel ) است که زندانیان همجنس گرا مجبور بودند در کمپ های نازی ها به خود بچسبانند. [ ۱] [ ۲]
• ۱۹۶۹: خواهران انقلاب
• ۱۹۷۰: سوسیس تختخوابی
• ۱۹۷۱: همجنس گرا فاسد نیست، بلکه جامعه ای که او در آن زندگی می کند فاسد است
• ۱۹۷۳: سوسیس تختخوابی برلینی
• ۱۹۷۳: اکسل فون آورشپرگ
• ۱۹۷۷: تالی براون، نیویورک
• ۱۹۷۹: ارتش عشاق یا شورش مرتدها
• ۱۹۸۰: عشق قرمز
• ۱۹۸۱: بدن هایمان بار دیگر زندگی می کنند
• ۱۹۸۱: عشق قرمز
• ۱۹۸۳: شهر روح های گم شده
• ۱۹۸۴: ترس از فضای خالی ( که به مفهوم تهی گریزی اشاره دارد )
• ۱۹۸۵: ویروسی که از اخلاقیات بهره ای نبرده است
• ۱۹۸۷: آنیتا: رقص های گناه
• ۱۹۸۸: دالی، لوته و ماریا
• ۱۹۸۹: زنده ماندن در نیویورک
• ۱۹۹۰: سکوت=مرگ
• ۱۹۹۰: مثبت
• ۱۹۹۱: شرور
• ۱۹۹۲: من زن خودم هستم
• ۱۹۹۵: نئوروزیا: پنجاه سال انحراف
• ۱۹۹۹: انیشتین جنسیت
• ۱۹۹۹: آیا می توانم ساندویچ سوسیس تو باشم؟
• ۱۹۹۹: ورودوی بی نظیر
• ۲۰۰۰: زنان فاسبیندر
• ۲۰۰۱: زنان دروغ نمی گویند
• ۲۰۰۵: مردان قهرمان و نازی های همجنس گرا
• ۲۰۰۷: دو مادر
• ۲۰۱۱: پسران اجاره ای
• ۲۰۱۵: عشق سخت