روز داد

لغت نامه دهخدا

روز داد. [ زِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روز قیامت :
ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده
و گر تو می ندهی داد روز دادی هست.

سعدی.

روز داد ؛ روز جزا. روز قیامت. روز رستاخیز :
ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده
وگر تو می ندهی داد، روز دادی هست.
سعدی.