هرچه بر الفاظ خلق مدحت رفته ست
یا برود تا بروز حشر تو آنی.
رودکی.
بروز حشر که فعل بدان و نیکان راجزا دهند بمکیال نیک و بد پیمای...
سعدی.
سر ز مستی برنگیرد تا بصبح روز حشرهرکه چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوست.
حافظ.
ترسم که روز حشر عنان بر عنان رودتسبیح شیخ و خرقه رند شراب خوار.
حافظ.