روز استقلال لبنان ( عربی: عید الإستقلال اللبنانی ) روز عید ملی لبنان است که در پایان قیمومیت فرانسه بر این کشور، پس از ۲۳ سال حکومت بر آن، در تاریخ ۲۲ نوامبر سال ۱۹۴۳ تعیین شد و تا به امروز جشن گرفته می شود.
لبنانی ها از زمان عهد عتیق برای کسب استقلال از قدرت های خارجی در تلاش بوده اند، ولی می توان گفت دوران مدرن مبارزه برای کسب استقلال در لبنان در اواخر قرن شانزدهم، با ظهور فخرالدین دوم رهبر دروزیان این کشور آغاز شد، او بود که پس از یک هزاره توانست فرقه های اصلی جبل عامل را با یک دیگر در ارتباط قرار بدهد. وی پای اروپای غربی را نیز به جبل عامل باز کرد. آورده است. لوران دارویو ( Laurent ďArvieux ) مسافرفرانسوی می گوید در صیدون، پایتخت سیاسی فخرالدین ساختمان های تجاری فرانسوی بسیاری وجود داشته و جمعیت مسلمان، مسیحی ارتدوکس و یهودی در آن درهم آمیخته بودند[ ۱] . در زمان حکومت او دستگاه های چاپگر معرفی شدند و کشیش های یسوعی و راهبه های کاتولیک سعی کردند در این منطقه مدارسی دایر کنند. نفوذ رو به رشد این شخص، نافرمانی ها و جاه طلبی هایش منافع عثمانی را به خطر انداخت و سربازان عثمانی به همین دلیل او را دستگیر و در سال ۱۶۳۵ در استانبول اعدام کردند[ ۲] .
پس از قتل عام مارونیان به دست دروزیان در جریان جنگ داخلی ۱۸۶۰، ۶۰۰۰ سرباز فرانسوی به بهانه حفاظت از مارونیان نزدیک بیروت فرود آمدند. سلطان عثمانی راهی نداشت جز این که ورود فرانسویان به بیروت را تأیید کنند و در وضعیت حقوقی جبل عامل تجدیدنظر کنند. در سال ۱۸۶۱، عثمانی با موافقت پنج قدرت اروپا ( بریتانیا، فرانسه، روسیه، اتریش و پروس ) طی کمیسیونی بین المللی تحت رهبری محمد فؤاد پاشا، وزیر خارجه عثمانی، یک سیستم سیاسی جدید برای جبل عامل تصویب کردند که دادگاهی تشکیل داد تا افسران دروزی را به اتهام جنایت جنگی محکاکمه کند و پس از آن به تشکیل استان مستقلی به نام جبل عامل رای داد. در سپتامبر سال ۱۸۶۴، عثمانی و اروپا، سازمانی تأسیس و مأمور دفاع از این کشور جدید کرد که مشاورهای فرانسوی در آن شرکت می کردند و به فرماندار در زمینه های حکومتی مشورت می دادند[ ۳] .
پس از تأسیس استان مستقل جبل عامل، هیئت مؤسسین انتخابات با آرای نابرابر تعیین شد. پس از چندین دهه روند دو مرحلهای برای انتخابات این کشور تعیی نشد و در سال ۱۹۰۷ فرایند رأی گیری مخفی به تصویب رسید. جبل لبنان تنها بخشی از عثمانی بود که گردانندگان آن به صورت دموکراتیک انتخاب می شدند و نمایندگان اعضای فرقه های اصلی بودند. یک سوم کرسی های شورا بر اساس رای گیری هر دو سال یک بار انتخاب می شد. فرماندار جبل لبنان، یک مسیحی کاتولیک غیرمارونی بود که از میان وزیران عثمانی انتخاب می شد و عنوان پاشایی داشت و مقامی کمی پایین تر از فرمانداری کل لبنان را دارا بود. قضات دادگاه های محلی از فرقه ای انتخاب می شدند که در آن منطقه اکثریت دارد و معاونان شان از دو فرقه ای انتخاب می شدند که از نظر اکثریت پس از فرقه حاکم در آن منطقه قرار می گرفتند. صدور رای حقوقی در آن دادگاه برعهده رئیس دادگاه و حداقل یک قاضی دیگر بود. با این وضعیت مارونیان رام شدند، دروزیان دوباره به دل جامعه بازگشتند و در جبل لبنان مصالحه فرقه ای اتفاق افتاد[ ۴] .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلبنانی ها از زمان عهد عتیق برای کسب استقلال از قدرت های خارجی در تلاش بوده اند، ولی می توان گفت دوران مدرن مبارزه برای کسب استقلال در لبنان در اواخر قرن شانزدهم، با ظهور فخرالدین دوم رهبر دروزیان این کشور آغاز شد، او بود که پس از یک هزاره توانست فرقه های اصلی جبل عامل را با یک دیگر در ارتباط قرار بدهد. وی پای اروپای غربی را نیز به جبل عامل باز کرد. آورده است. لوران دارویو ( Laurent ďArvieux ) مسافرفرانسوی می گوید در صیدون، پایتخت سیاسی فخرالدین ساختمان های تجاری فرانسوی بسیاری وجود داشته و جمعیت مسلمان، مسیحی ارتدوکس و یهودی در آن درهم آمیخته بودند[ ۱] . در زمان حکومت او دستگاه های چاپگر معرفی شدند و کشیش های یسوعی و راهبه های کاتولیک سعی کردند در این منطقه مدارسی دایر کنند. نفوذ رو به رشد این شخص، نافرمانی ها و جاه طلبی هایش منافع عثمانی را به خطر انداخت و سربازان عثمانی به همین دلیل او را دستگیر و در سال ۱۶۳۵ در استانبول اعدام کردند[ ۲] .
پس از قتل عام مارونیان به دست دروزیان در جریان جنگ داخلی ۱۸۶۰، ۶۰۰۰ سرباز فرانسوی به بهانه حفاظت از مارونیان نزدیک بیروت فرود آمدند. سلطان عثمانی راهی نداشت جز این که ورود فرانسویان به بیروت را تأیید کنند و در وضعیت حقوقی جبل عامل تجدیدنظر کنند. در سال ۱۸۶۱، عثمانی با موافقت پنج قدرت اروپا ( بریتانیا، فرانسه، روسیه، اتریش و پروس ) طی کمیسیونی بین المللی تحت رهبری محمد فؤاد پاشا، وزیر خارجه عثمانی، یک سیستم سیاسی جدید برای جبل عامل تصویب کردند که دادگاهی تشکیل داد تا افسران دروزی را به اتهام جنایت جنگی محکاکمه کند و پس از آن به تشکیل استان مستقلی به نام جبل عامل رای داد. در سپتامبر سال ۱۸۶۴، عثمانی و اروپا، سازمانی تأسیس و مأمور دفاع از این کشور جدید کرد که مشاورهای فرانسوی در آن شرکت می کردند و به فرماندار در زمینه های حکومتی مشورت می دادند[ ۳] .
پس از تأسیس استان مستقل جبل عامل، هیئت مؤسسین انتخابات با آرای نابرابر تعیین شد. پس از چندین دهه روند دو مرحلهای برای انتخابات این کشور تعیی نشد و در سال ۱۹۰۷ فرایند رأی گیری مخفی به تصویب رسید. جبل لبنان تنها بخشی از عثمانی بود که گردانندگان آن به صورت دموکراتیک انتخاب می شدند و نمایندگان اعضای فرقه های اصلی بودند. یک سوم کرسی های شورا بر اساس رای گیری هر دو سال یک بار انتخاب می شد. فرماندار جبل لبنان، یک مسیحی کاتولیک غیرمارونی بود که از میان وزیران عثمانی انتخاب می شد و عنوان پاشایی داشت و مقامی کمی پایین تر از فرمانداری کل لبنان را دارا بود. قضات دادگاه های محلی از فرقه ای انتخاب می شدند که در آن منطقه اکثریت دارد و معاونان شان از دو فرقه ای انتخاب می شدند که از نظر اکثریت پس از فرقه حاکم در آن منطقه قرار می گرفتند. صدور رای حقوقی در آن دادگاه برعهده رئیس دادگاه و حداقل یک قاضی دیگر بود. با این وضعیت مارونیان رام شدند، دروزیان دوباره به دل جامعه بازگشتند و در جبل لبنان مصالحه فرقه ای اتفاق افتاد[ ۴] .
wiki: روز استقلال لبنان