روذ دشتی
لغت نامه دهخدا
روذدشتی. [ ذَ دَ ]( اِخ ) محمدبن احمدبن سارةبن جعفر روذدشتی اصفهانی مکنی به ابوعبداﷲ، وی در بغداد سکونت گزید و از ابوسعد مالینی و محمدبن محمدبن مخلد عطار و دیگران استماع حدیث کرد و ابوبکر انصاری از وی روایت کند. وی بسال 464 هَ.ق. درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید