رودلف هرمان لوتسه ( به آلمانی: Rudolf Hermann Lotze ) ( ۱۲ مه ۱۸۱۷ – ۱ ژوئیه ۱۸۸۱ ) فیلسوف و منطق دان آلمانی بود.
لوتسه در ساکسونی آلمان متولد شد. پدرش پزشک بود. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در فلسفه و طب در دانشگاه لایپزیگ آغاز کرد و ۴ ماه پس از دریافت دکترای فلسفه، دکترای پزشکی را نیز به خاطر رساله اش تحت عنوان «De futurae biologiae principibus philosophicis» در ۱۸۳۸ دریافت کرد. [ ۱]
هرچند امروزه لوتسه به ندرت خوانده می شود، اما طی دههٔ ۱۸۷۰ در انگلستان و آمریکا، به عنوان فیلسوفی آلمانی به عظمت کانت و هگل شناخته می شد. آثار اصلی او به انگلیسی ترجمه شده بود و در برنامه درسی دانشگاه ها گنجانده شد. [ ۲]
دو مفهوم کانتی «اعتبار» و «ارزش های» لوتسه، مبنای مکتب های نوکانتی ماربورگ و هایدلبرگ شد. در واقع پارادایم نوکانتی به کسانی اشاره می کند که تلاش کردند به پرسش از اعتبار کانتی پاسخ جدیدی در چارچوب اعتبار و ارزش هایی که در ابتدا توسط لوتسه مطرح شده بود بدهند. [ ۲]
کتاب «منطق» ( به آلمانی: Logik ) در سه جلد و در سال ۱۸۸۴ به چاپ رسید. لوتسه در اولین جلد کتاب خود، تحت عنوان سیستم به مفهوم منطق محض ( به آلمانی: reinen Logik ) می پردازد. از نظر او، زندگانی ذهنی ما یا «جریان تصورات» به طور ذاتی متضمن «پیوند» است و ایده ها در نسبت های توالی آشکار می شوند. در این کتاب لوتسه با ارائه تفسیر جدیدی از ایده های افلاطون ( مُثُل ) ، آن ها را به عنوان اعتبار ( به آلمانی: Geltung ) شناخت شناسانه معرفی نمود. از این دیدگاه، ایده ها جنبهٔ هستی شناسانه نداشته و تنها محتوای اندیشه را تشکیل می دهند. ایده ها، به معنای واقعی، موجود نیستند و به کل بزرگتری تعلق دارند که لوتسه به آن «جهان اندیشه پذیر» ( به آلمانی: denkbar Welt ) می گوید. [ ۳] .
«از نظر لوتسه، این تفسیر بی معنا از افلاطون دربارهٔ وجود ایده ها در کنار وجود چیزهای محسوس، به این واقعیت بازمی گردد که زبان یونانی این ظرفیت را نداشت تا بتواند معنایی را که در زبان آلمانی توسط واژهٔ "Geltung" اظهار می شود انتقال دهد، بنابراین، افلاطون به آن ها تنها به عنوان موجود ( به یونانی: οὐσία ) اشاره می کند. این نظریه، در واقع، یک رئالیسم شناخت شناسانه است. » [ ۴] تفسیر لوتسه از مفهوم مثل افلاطون به هوسرل کمک نمود تا اصطلاح گزارهٔ فی نفسه ( به آلمانی: Satz an sich ) بولتسانو را بهتر دریابد و از آن در کتاب پژوهش های منطقی خود استفاده کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلوتسه در ساکسونی آلمان متولد شد. پدرش پزشک بود. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در فلسفه و طب در دانشگاه لایپزیگ آغاز کرد و ۴ ماه پس از دریافت دکترای فلسفه، دکترای پزشکی را نیز به خاطر رساله اش تحت عنوان «De futurae biologiae principibus philosophicis» در ۱۸۳۸ دریافت کرد. [ ۱]
هرچند امروزه لوتسه به ندرت خوانده می شود، اما طی دههٔ ۱۸۷۰ در انگلستان و آمریکا، به عنوان فیلسوفی آلمانی به عظمت کانت و هگل شناخته می شد. آثار اصلی او به انگلیسی ترجمه شده بود و در برنامه درسی دانشگاه ها گنجانده شد. [ ۲]
دو مفهوم کانتی «اعتبار» و «ارزش های» لوتسه، مبنای مکتب های نوکانتی ماربورگ و هایدلبرگ شد. در واقع پارادایم نوکانتی به کسانی اشاره می کند که تلاش کردند به پرسش از اعتبار کانتی پاسخ جدیدی در چارچوب اعتبار و ارزش هایی که در ابتدا توسط لوتسه مطرح شده بود بدهند. [ ۲]
کتاب «منطق» ( به آلمانی: Logik ) در سه جلد و در سال ۱۸۸۴ به چاپ رسید. لوتسه در اولین جلد کتاب خود، تحت عنوان سیستم به مفهوم منطق محض ( به آلمانی: reinen Logik ) می پردازد. از نظر او، زندگانی ذهنی ما یا «جریان تصورات» به طور ذاتی متضمن «پیوند» است و ایده ها در نسبت های توالی آشکار می شوند. در این کتاب لوتسه با ارائه تفسیر جدیدی از ایده های افلاطون ( مُثُل ) ، آن ها را به عنوان اعتبار ( به آلمانی: Geltung ) شناخت شناسانه معرفی نمود. از این دیدگاه، ایده ها جنبهٔ هستی شناسانه نداشته و تنها محتوای اندیشه را تشکیل می دهند. ایده ها، به معنای واقعی، موجود نیستند و به کل بزرگتری تعلق دارند که لوتسه به آن «جهان اندیشه پذیر» ( به آلمانی: denkbar Welt ) می گوید. [ ۳] .
«از نظر لوتسه، این تفسیر بی معنا از افلاطون دربارهٔ وجود ایده ها در کنار وجود چیزهای محسوس، به این واقعیت بازمی گردد که زبان یونانی این ظرفیت را نداشت تا بتواند معنایی را که در زبان آلمانی توسط واژهٔ "Geltung" اظهار می شود انتقال دهد، بنابراین، افلاطون به آن ها تنها به عنوان موجود ( به یونانی: οὐσία ) اشاره می کند. این نظریه، در واقع، یک رئالیسم شناخت شناسانه است. » [ ۴] تفسیر لوتسه از مفهوم مثل افلاطون به هوسرل کمک نمود تا اصطلاح گزارهٔ فی نفسه ( به آلمانی: Satz an sich ) بولتسانو را بهتر دریابد و از آن در کتاب پژوهش های منطقی خود استفاده کند.
wiki: رودلف هرمان لوتسه